Eigenlijk had ik dit jaar een mooie Gletschertocht naar de 3774mtr hoge Wildspitze willen maken, maar het is nu dermate heet dat dit conditioneel best wel heikel zou zijn. Een beetje categorie D schoen weegt al ruim 750gr/st en als je dan door oude sneeuwlagen heen moet banjeren heb je er al gauw het dubbele aanhangen. Daar komt het gewicht van de stijgijzers nog bij. Een dergelijke inspanning, zeker boven 3000mtr is niet iets wat je licht moet opvatten, maar die komt nog wel een keer. De bergen blijven wel.
De afgelopen week stonden twee leuke bergtochten op de lat. Woensdag naar de 2846mtr hoge Glockspitze en donderdag naar de 2936mtr hoge Rotpleiskopf. Die laatste gaat alleen maar met een berggids, de eerste is weliswaar een echte bergtocht, maar wordt via het lokale VVV aangeboden. Het gevolg is dat er best wat mensen op af komen, vnl. onvoorbereide medelanders..... Nou ken ik Klaus al van eerdere wandeltochten, en als wandelgids is hij best kritisch t.a.v. uitrusting; kritischer nog dan berggids Max die de echte bergtochten doet.... Maar Klaus kent zijn pappenheimers. De eerste groep Nederlanders kwam aan op gewone vrije tijd schoenen en wel al te zomerse kleding. Nou is het wel warm, maar die combinatie is best een risico dus dat was een no Go. De tweede groep van vijf kwam vijf seconden voor twaalf aanlopen, maar je raadt het al, het beeld is het zelfde. Maar hun schoenen waren net wat beter, maar de onderschatting was duidelijk te merken zodanig dat de ervaren wandelaars in de groep, tevens de minderheid, al gauw door had dat deze vijf het niet gingen halen. Het weer was wel top, echt Kaiserwetter.
Helaas kreeg Thomas na de eerste 300 meter klimmen last van groeipijn in zijn knietjes; de druk van een groeiende knie die tegengesteld is op die van de belastende beweging is echt pijnlijk en op termijn ook funest, dus je raad het al, wij moesten na een uurtje afhaken. Die dingen gebeuren en dan moet je verstandig zijn; het belang van het kind gaat dan voorop. Later kamen we die groep van vijf Nederlanders nog tegen bij de Hogsee boven in Serfaus. Ook zij moesten er vrij snel daarna de brui aangeven toen ze met de zeer stijle klim naar het Urgjoch werden geconfronteerd. Dat was teveel...... Klaus zag daardoor zijn groep uitgedund van 12 naar 3 man en dat is uitzonderlijk.
De tocht naar de nog hogere Rotpleiskopf is vele malen langer; bijna 15km in totaal met meer dan 2400 hoogte meters (1033 stijgen en 1386 dalen). Technisch gezien niet al te moeilijk, maar veel stukken moesten we over losliggend gesteente (gerol) afleggen welke ook nog eens zodanig scherp is dat opperste waakzaamheid is geboden. Al met al; 15km geldt in Nederland als een wandelvierdaagse afstand en wellicht is dat een reden voor de veel geziene onderschatting van onze medelanders in de bergen. De tocht naar de Glockspitze was amper de helft in lengte (circa 7 km) en wordt als middelmatig aangegeven, maar de hoogtemeters (800mtr stijgen en 500mtr afdalen) i.c.m de absolute hoogte is zelfs voor getrainde mensen al een uitdaging, laat staan de dubbele afstand en dubbele hoogte meters van de nog hogere Rotpleiskopf.
Deze tocht wordt daarom ook anders omschreven in de weekprogramma's. Daardoor waren we met zes mensen, ieder voor zich goed uitgerust en getraind. Een aantal kende ik van eerdere tochten naar o.a. de nog hogere en meer technische Hexenkopf, dus elk jaar zie je oude bekenden en nieuwe gezichten. Dat vindt ik persoonlijk ook de charme van de bergsport. Meer nog dan bij onze autotoertochten ben je tijdens een dergelijke tocht op elkaar aangewezen.
Een berggids is voor dergelijke tochten een noodzaak. Hij kent het gebied, kan inschatten wat de vaardigheden binnen de groep zijn en wat binnen de tijd wel/niet mogelijk is. Wat hij alleen niet kan is een gebrek aan vaardigheden compenseren, maar de omschrijving van de tocht legt voor 99% van de mensen al een dermate hoge barrière op dat dit zich vanzelf regelt.
Uitzicht op het Paznaun-tal (richting de SIlvretta Hochalpenstrasse) en het Arlberg gebied.
In het gebied geldt de Rotpleiskopf als een van de drie grote bergtochten. De andere twee zijn de Furgler (3004mtr), die wat minder ver weg is en daardoor ook door veel mensen wordt beklommen en op de achtergrond de Hexenkopf (3035mtr) die evengoed bijna 15km is. Het aantal hoogtemeters is wat minder, maar is veel technischer en daardoor van een andere (hogere) moeilijkheidsgraad die echte klimvaardigheden vereist (drie-punt houding).
Vanuit Serfaus was het vier uur en een kwartier lopen naar de Rotpleiskopf.
Uitzicht op het Urgtal (richting Landeck) met links op de achtergrond de hoogste berg van Duitsland, de 2964mtr hoge Zugspitze en meer naar rechts de Kaunertaler en Pitztaler Alpen.
Ondanks dat de tocht niet echt technisch was, voerde deze wel over overwegend zwart gemerkte bergpaden. I.c.m het warme weer (>30 graden in het dal) was dit een uitzonderlijk zware tocht die conditioneel het uiterste van mij vergde, maar wel erg gaaf om te doen en deze legt weer een basis voor nieuwe tochten in de komende zomers.
op de achtergrond ...met de boot 10 min van het prachtige Bellagio, 
op de achtergrond
