Uwbuurman: 323i 1978 Polaris

[BertjeConti]

Saai

( slotje dan maar ?)

[Jeroen]

Psies 150 pagina's, dan is het misschien wel genoeg gezever geweest. Topic wegmikken dan maar? Of heeft opa Koos nog een paar verhaaltjes voor ons?

[uwbuurman]

Wat een nieuwsgierige aagjes hiero.

[Smartie]

Nou, niet "een soort". Ik ga nu weer weken niks doen en daarna de volgende post die minimaal een jaar over datum is posten

Idd rustig aan.
Nieuwsgierig tot op de aandrijfstang!
Geen commentaar, zou niet durven

[Groentje_me]

En, en en??? Heeft Sinterpiet nog een updatecadeau voor ons?

[uwbuurman]

Zeker, Jan. Dank voor alle suggesties, heren! Ook dank voor de reageerders per app, die wel meelezen op het forum.

Goed om te realiseren dat we spreken over het afgelopen jaar. Ik heb inmiddels die auto teruggebracht naar Kona, dat was september 2022. Vervolgens is Kona wederom aan de slag gegaan met de 323i. Meten, kijken en proberen. De oplossing bleek dus betere/stabielere boordspanning. Een gereviseerde e30 dynamo leverde nog wat meer volts op en ook een wederom nieuwe, hogere amperage accu hielp. Wederom uitvoerig testgereden, ik heb diverse filmpjes gekregen en een uitvoerig logboek en dit soort plaatjes.







De 323i heeft overwinterd in Wateringen. Ondertussen vonden de mannen bij Kona een onverklaarbaar wegvallende benzinedruk. van 3 bar naar ineens minder dan een half en weer terug ook. Dat leidde, door uitsluitingen en eerdere onderzoeken toch naar de WUR. die was eerder niet verdacht, omdat deze dus vers gereviseerd is, maar deductie bracht de WUR toch onder de aandacht. Die eenmaal geopend bleek er straalgrit en rommel in te zitten en in de metalen plaatjes zaten scherpe deukjes. Heel raar.









Dus dat is opnieuw gedaan. De revisie van WUR en spinnekop is door mij elders laten doen een jaar eerder. Even terugscrollen en je weet het, wie de prutser was. Ondertussen had de 323i zelf ook genoeg van het gedoe, hij liet Kona nog even schrikken. Op een ochtend stond er ineens een plas blauwe vloeistof onder de auto. Het bleek ruitenwisservloeistof te zijn, die door de SWRA naar buiten was geheveld. Dat was ten gevolge van een kapot klepje, ik heb er een nieuwe in gezet.



Uiteindelijk, op 17 maart 2023, een dag na de laatste sneeuw ben ik de auto wederom gaan halen. Nu reed alles fijn en goed! De hele rit een smile op mijn giechel, tot ik bij Heerenveen een forse steen op de voorruit kreeg, een royale ster in de voorruit was mijn deel. Die auto blijft tegenwerken, stampvoetend protesteren...



Dus een nieuwe ruit besteld, gelukkig was dat verzekeringswerk. En nee, de ruit was niet te plakken.



Eind goed, al goed? Welneeeeee…

Maar dat komt in een volgende post.

[Jeroen]

maar ik houd hoop!

[Manitoba]

Volgende keer, bij Uw Buurman…

Wat een verhaal…. Gelukkig lijkt het wel op een happy end af te stevenen.

Greetz,
Walter.

[323baur]

De tandjes, wat een boekwerk..

[Peter V.]

Ongelooflijk wat een gedoe allemaal inderdaad. Het is net een netflixserie..... elke week een nieuwe aflevering.

[uwbuurman]

Hahaha, ik ga iets sneller dan een wekelijks feuilleton. Inderdaad veel beschreven, maar toch veel weggelaten.

[uwbuurman]

Nou ja, dus die 323i stond weer thuis, tweede keer gehaald en tweede keer reed het dikke prima, nu de thuisreis zonder hikjes oid. Dan moet je rijden en testen, maar ik vertrouwde het ding gewoon niet. Na alles wat gebeurd was in 13 jaar, was daar ook geen aanleiding toe, om vertrouwen te hebben in die prachtige auto. In april heb ik wat gereden, maar niet veel. Misselijk van die voorruit en dus nog steeds bang voor een hikje. Of een stotter. Of wat ook, want deze auto wil immers niks… En inderdaad, ik merkte zo nu en dan een hikje, of was het dat niet. Mijn gevoel en niet de auto? Wat was het dan wel? In ieder geval draaide ik wat kilometers en zo nu en dan trof je de 323i aan in zijn natuurlijke omgeving.



7 mei waren we op Zandvoort met de E21 club bij de Historic Zandvoort Trophy. Prima heenreis, niks aan de hand. In de middag kwam er een wolkbreuk en bij Amsterdam op de terugweg stond 10 centimeter water op de weg. Ah hikkend en bokkend en biddend dat de auto niet zou stoppen op die zeer natte A10 zijn we naar huis gehobbeld. Niet normaal wat een gebok en inhouden. Zelfs toen de boel weer droog was werd het niet beter. Leuk was het wel om samen met onder andere Arnold en Rinke op te rijden.





12 mei had ik een automeeting in Zwolle, ik nam de auto mee naar mijn werk in Groningen, daarna in Zwolle en later op de dag de meeting. Heenreis ging heel prima, maar terug? Welke twijfel? Het was een gestotter en gebok waar je gerust U tegen mag zeggen. BAH!!! Sinds die tijd stond de 323i in de hoek in mijn loods. Geen idee meer. Geen zin meer. Geen energie meer. Hele zomer omheen gelopen, genegeerd en lekker met de BMW e12 528i aan de slag en rijden in mijn trouwe e30 325iA cabrio.

Vanaf zo rond de zomer ‘23 toch met goede vrienden overlegd wat te doen en wat het kan zijn. Ook veel goedbedoelde adviezen ontvangen uit allerlei hoeken, de hoeveelheid werk en uitzoekwerk aan de auto was zodanig groot dat 99,8% al was beschouwd. Blijft over kabelboom ontvlechten, alles doormeten en visueel beschouwen. Daar ben ik eind augustus dan maar mee begonnen. Van de zekeringkast naar voren, alles rond het massapunt onder de hoedenplank, want die heb ik nooit meer bekeken sinds de opbouw in 2018, en daarna motorkabelboom. Eind augustus van dit jaar kwamen Jan en Gerwin en hebben we gemeten en gekeken. Zo kwamen we bij de voorschakelweerstand uit. Die ook gedemonteerd en doorgemeten en die deed raar. Er zitten twee pootjes uitgang op en de ene gaf een stabiele Ohmwaarde, de andere echter ging van kiloOhm maar MegaOhm en alles wat er tussen zat. Dus eens de oude erbij, die deed dat niet, daar waren beide uitgangen stabiel. En ook die van mijn 528i was stabiel.

Daar zouden we iets kunnen hebben… Dus de werkplaatshandboeken en schema’s erbij en kijken en doormeten. Ook Jan Smids opgebeld voor meer informatie over de werking van de voorschakelweerstand. Nu blijkt dat tot en met september 1980 de 323i is uitgerust met de dikke ontstekingsmodule, voorschakelweerstand èn de bijbehorende bobine met Boschnummer 0221 122 010. Door de lekkere opschoners van BMW is alles op een bult gemikt en krijg je op chassisnummer een nieuwer type bobine geleverd, voor een auto zònder voorschakelweerstand. Walloth&Nesch levert nog een Bosch bobine met een ander nummer, waarop staat dat die voor auto’s met voorschakelweerstand is. In mijn 528i zit de bewuste 010 bobine en via het centrale magazijn heb ik nog twee gebruikte kunnen vinden.

Even opgefrist en dan hebben we dit.





Wat is nu de situatie? Deed de auto raar door de kapotte voorschakelweerstand? NOS geplaatst in 2018? Of is die kapot gegaan door de verkeerde bobine? Of was hij kapot èn is de bobine niet de goede? In ieder geval is de theorie dat de voorschakelweerstand de stroom dempt, richting de bobine. De 010 is dan ook een 9 volt bobine voor 12 volt auto’s. Maar een bobine voor een auto zonder voorschakelweerstand heeft dus meer vermogen nodig om zijn topvonkjes uit te kunnen delen. Als dat wordt afgevlakt door de voorschakelweerstand lijkt hij het net te redden, tot dat de andere stroomverbruikers aangaan, of tot de accu niet helemaal 100% is geladen. Dan wordt de vonk te zwak en ontsteekt hij niet goed. Zou dat kunnen kloppen?

Opvallend: de op chassisnummer bestelde bougiekabelset, van Bosch, komt met doppen die op de bougies passen en ook op de 12v bobine. Die dop schuift net als bij een bougie over het dunne pennetje heen. De 9v bobine heeft dat pennetje niet, maar een bus, waar een dikkere dop in schuift. Andere manier van contact maken dus. Dus ik heb een andere dop besteld, die op de kabelset gemaakt, zodat de dop goed contact maakt met de bobine. De kabelsetdop is een vrouwtje en de bobinedop moet een mannetje zijn. Hoe suf.

Daarna heb ik de kabelboom hersteld, her en der wat kabelschoentjes vervangen, een enkele draad gerepareerd of vervangen en daarna alles opnieuw gewikkeld en teruggeplaatst.

















De voorschakelweerstand erin die in de auto zat toen ik ‘m kocht in 2010 en een gebruikte bobine netjes gemaakt en die er ook in. En daarna rijden. Gerwin was er om me te helpen met de opbouw, dus we zijn samen gaan rijden. Even rustig warm rijden en daarna gas erop. Hoe gek we ook deden, hoe hard we ook reden, niks behalve vol vermogen. Hij blijft gaan. Veel power en geen enkel hikje, bokje of stottertje. Hij liep als de spreekwoordelijke kogel. In alle versnellingen volle polle. De auto is voorzien van de optionele 5 versnellingen sportbak. Dat betekent veel leven onderin, de 1 links onder en de 2 en 3 en de 4 en 5 zitten recht tegenover elkaar. Maar ook is de 5 aanmerkelijk korter, meer toeren eigenlijk, dan de 5 van de eco bak. Dus bij 198 loopt ie domweg uit de toeren. Maar hij ging echt volgas in die toerenbegrenzer bij 198km/h. Geen spoortje van vermoeiing of afname van vermogen. Zo had ik de auto ooit bedacht. Zo wilde ik dat ze zou rijden...

De vraag is: Zou het lek boven zijn?? Met de jaarlijks terugkerende meerdaagse Eifeltour op het programma, tja, durf ik dat aan???

[Bram_Baur]

Hoppaaaa!
Blij voor jou (én om te lezen) dat ze nu rijdt zoals je het voor ogen had.

[uwbuurman]

Dank, Bram!!

[BertjeConti]

Wat een story zeg...

Zo te lezen is het lek nu echt boven, EINDELIJK , en idd zoals ik al deed vermoeden een haperende ontsteking die voor "misfires" zorgt.

Als ik dit zie:



Ja daar krijg ik rillingen van, maar er zijn nog veel lui die menen dat een waterpomptang ook geschikt is voor het aanknijpen van connectorpennen.
Zo moet je ook de geel/rood/blauw AMP klemmen mijden als de pest. De BMW kabelbomen zijn echt wel van heel goede kwaliteit, zolang er geen prutser aangezeten heeft.