Eifeltrip 2024 verslagen, reacties en foto's

[Jeroen]

Het zit er weer op, het jaarlijkse Eifelfestijn! Ondanks dat het aanzienlijk frisser was dan het voorgaande weekend was het overwegend droog en waren de wegen prima te rijden. Met name de route van de vrijdag was erg fraai en zeker voor herhaling vatbaar. Bovenal was het weer supergezellig met deze vriendengroep. Op de heenweg waren we nog even langs de vrije trainingen voor de Spa 6 Hours gereden, erg leuk maar daarvan later een apart verslagje, althans, van mijn kant. Het weekend is helaas weer voorbij gevlogen! Even een paar plaatjes!

De parkeerplaats op vrijdagmorgen









koffiepauze





Eifeltrip in 1 foto



lunchstop



En supergezellig natafelen 's avonds!





Koffiepauze zaterdag





Bij de lunchstop zaterdag, ook nog even snel 2 filmpjes geschoten

[Jeroen]

En ook heel mooi: op een snaartje spannen na viel er dit jaar volgens mij he-lemaal niks te sleutelen, super!

[323baur]

Was top! Dank voor de foto’s.

[Smartie]

Heerlijk weekend. Iets vochtig. Mooi getoerd.

Iedereen bedankt.

[uwbuurman]

Nou, mooi al die beschrijvingen van de Eifeltrip. Maar zonder mijn foto’s is het natuurlijk nooit gebeurd. Dus ik zal ook gelijk beschrijven hoe ik de Eifel 2024 heb beleefd en wat me opgevallen is. Om te beginnen, mijn vaste co-piloot Jan, kon dit jaar niet mee, door allerlei omstandigheden. Dat betekende helaas dat ik alleen op de Pruisen af moest. Maar omdat Geert de la Belgique verder ook geen vrienden heeft, hebben we afgesproken dat we de twee rijdagen samen zouden rijden. Ene dag in de e21 van Geert, andere dag in de mijne. Zo konden we de verschillende 2.7 setup’s met andere versnellingsbakken ook eens even goed testen. Maar eerst de heenreis.

We hadden afgesproken om met een select gezelschap eerst een dagje naar de 6 heures de Spa Francorchamps te gaan, althans naar de oefenrondjes op donderdag. En niet iedereen durfde mee, dus dat er wat minder mensen zouden zijn dan de dagen erna in Wirschaffendasdorf, daar had ik wel rekening mee gehouden. Maar toen ik eenmaal ter plaatse was, bleek ik nog minder vrienden te hebben dan ik dacht. Anyway, niks mis met ruime parkeerplaatsen.



Nou ja, tijdje later kwam de delegatie uit België, die ruim te laat was, maar dat komt door de grenscontrole. Dat Wallonië is niet makkelijk binnen te vallen. Een paar weken later bleek het een flitsend optreden te zijn geweest, die heenreis. Naast Gerrit en Geert (dus beide uit het land van de zachte G) schoven Walter, Geert II en Martin en zijn pa aan en even later kwamen Jeroen en Tamara, maar die waren op de step. Tamara was zo blij om me te zien dat de step pardoes bovenop haar terecht kwam. Niks wat de EHBO niet weer op orde kon brengen.
Dus wij auto’s kijken. Mooi beetje tussen de pitboxen door rondkijken en genieten. Wat een geluid uit dat spul! ’t Regende soms wel, maar dat boeide niks, rijden met dat spul. Even goed hebben we wel eea aan blik zien worden afgeschreven. Het leuke van die dure oldtimers is dat ze zo duur zijn dat ze niet total loss kunnen.





Hier legt Walter uit aan Geert II waar de BroemBroem zit in deze auto en Geert I stelt een lastige vraag aan Gerrit.



De man met het roze hesje is van de ordedienst. Hij belt voor nieuwe pitspoezen. Die ene die bij de auto geleverd is in 1936 heeft het zojuist begeven, in haar stoel.



Dan zie je hier de baan. Op een goed moment reden hier veel auto’s, die je dan mooi kunt vastleggen. Dit was geen goed moment.



Uiteindelijk leuk allemaal die grappen op dat circuit, maar we nemen dit weekend maar voor 1 reden vrij, en dat is het eten bij Bernhard. Dus wij België uit, Duitsland in en rap aan de sapjes en hapjes. Dat was als vanouds gezellig!

Vrijdag hadden we een heerlijke route (hulde voor Odo Ajeto), ik heb erg genoten met Geert samen. Met Gerwin en Suzanne hebben we het voorrijden in ons groepje afgewisseld en dat was leuk! De eerste dag was in mijn 323i en ook dat ging prima. Die loopt heerlijk sinds de nieuwe brandstofpomp.

De lunch deden we per groepje, we hadden lunchpakketjes mee en de e23 van GerSuz is een fijne picknicktafel!







Na een leuke middagrit waren we terug bij het slaaphuis van onze hotelier. Gerwin en ik zagen onze kans schoon en vroegen aan Martijn of we de sleutels van de M6 even mochten gebruiken. Dat was geen probleem en zo kwamen we terecht in de V10. Het ging ons uiteraard om te voelen wat de verschillen tussen een V10 en de e21 dan wel niet zijn. Minimaal, moet ik zeggen. Even afgezien van een ontzettend verslavend geluid, een enorme bak aan atmosferisch vermogen en snelheid en een bizar verbruik. Gaaf om eens in te mogen rijden. En hoe ziet dat er dan uit, blij worden van zo’n beest? Zo dus:



De tweede dag startte zoals altijd op het parkeerterrein. Ite zat er 10 e's naast met z'n e31, Scarlett staat er bij en kijkt er naar.



Gay, lord en Fifi probeerden alle broodjes in hun zeecontainer te stoppen, Scarlett staat er bij en kijkt er naar.



Walter had koude handen. Scarlett keek daar niet naar.



Geert en ik hebben de tweede dag de 323i Baur van Geert meegepakt. Ik mocht ook een stukske bollen op de baan en met de woorden van Geert: “Da moteurke denkt precies “amai wat gebeurt me nu?” ”. Met andere woorden, dag twee hebben we ook voldoende benzine weten om te zetten in lawaai. Overigens, de gemiddelde e21 rijder is mild grijzend, ongeschoren en kleed zich saai blauw, maar probeert dat te compenseren door een semiverborgen kleurig kraagje eronder. Tja. "Nieuw? Nee, Fleuril..."



Lekker gereden, maar een route met wat meer uitdagingen en onzekerheden, en wegwerkzaamheden. De lunch geregeld door Gay, Lord en Fifi. Die waren speciaal voor de lunch met BBQ en worst afgereisd. Hier zie je de bovengrondse afvalcontainer ook staan, links van de mensen.



Guido vroeg iets over garantie. Jeroen had net een worst in de mond en verslikt zich bij kans. Ite’s reactie spreekt boekdelen.



Beetje jammer dat er nog een ouwe Duitscher met twee paardenkarren vol andere Duitschers alleenheerschappij over zijn duizendjarige picknicktafelrijk kwam uitoefenen, we moesten opzouten. Ite heeft ook een worst in die Duitscher gedaan waarna we even een paar minuten de tijd kregen om snel af te ruimen.





De jeugd van tegenwoordig, met hun dure sneakers.... Ze staan liever alleen dan in het gras... (toe opa, vertel nog eens van vroeger... vraag dat maar daar aan die Duitscher met die paarden, jonge)



Nog een middagje gestuurd en daarna terug voor een gastronomisch orgasme bij onze gastheer.

Mooie avond, veel lol en daarna slapen. Dat wilde bij mij niet fantastisch, en de volgende morgen werd ik nogal beroerd wakker. Anti peristaltisch afscheid genomen van de worst van de lunch en de zalm van het diner, welke van de twee de oorzaak was, geen idee, maar beroerd was het wel. Na het schonen der ingewanden heb ik alle moed verzameld om mijn spullen in te laden. Gerwin zag de ellende en zei direct dat hij mijn auto zou rijden en Suzanne de e23. Dat was een heel fijne oplossing voor mij, waarvoor grote dank! Na een stop onderweg, ten einde het lokale Tankstelle sanitair te beoordelen, knapte ik heel vlot op en werd de reis gezellig! Suuz heeft de e23 nog even op de vluchtstrook gezet voor een onvindbaar probleem. Maar dat was onvindbaar dus hebben we besloten dat het er dan ook niet was. Doorgereden en vlak voor de A28 heb ik het stuur zelf overgenomen en ben ik in m’n uppie verder gekacheld. Ondanks dat technische probleem heb ik een superweekendje gehad met vrienden! Dank aan Gerwin, Suzanne en Guido voor het voorbereiden en begeleiden van dit weekend!!

[323baur]

Amen!

[Manitoba]

Te grappig verslag van wederom een heerlijk Eifelweekend!

Greetz,
Walter.

[Jeroen]

Yep, weer een hilarisch verslag! Was zo druk met bellen met een gewonde Tamara dat ik die overleden dame niet eens gezien heb hahaha!

[raymondw]

Hoi Koos, met jouw humor moet je aan cabaret gaan doen. Ik heb me bescheurd van het lachen.