bmwe21.net forums

Inmiddels zitten we alweer een week in Serfaus (Oostenrijk) voor de jaarlijkse zomervakantie. Dit is eigenlijk de zomervakantie voor het gezin, maar omdat ik graag hoog de bergen inga heb ik best veel vrijheid om daar aan invulling te geven.



In tegenstelling tot anderen gaan wij niet met de youngtimer op vakantie. Met twee kinderen en een hond heb ik het nodige mee te slepen en dan is een E39 touring de ideale reisauto. Een week van te voren heeft deze verse Mobil1 en remblokken voor gekregen, hetgeen voldoende was voor de ruim 1000km lange reis naar Oostenrijk. We zijn niet op zaterdag gereden, want daar heb ik de pest aan, maar een dag eerder wat ideaal was. I.p.v. de Fernpass hebben we de iets oostelijker gelegen Hahntenjoch gereden wat als voordeel heeft dat je geen vrachtverkeer en geen sleurhut tegenkomt en de M54B30 is krachtig genoeg om met twee ton plus comfortabel over deze bijna 1900meter hoge bergpas te rijden.



Serfaus is een bergdorp op ruim 1400 meter hoogte en een prachtig uitgangspunt voor de vele bergwandelingen en bergtochten. Er is voor ieder wat wils, maar persoonlijk zet ik altijd een paar hele zware bergtochten op de lat, maar dat gaat niet in een keer, dus als eerste zijn we begonnen met een bergwandeling naar de op 2540mtr hoogte gelegen Hexensee.







En zo af en toe vermaakt Thomas zich best met mijn D300S door selfies te maken



Tussen de wat intensieve tochten door maken we gezamelijk wat tochtjes die ook voor Annie en Wouter te doen zijn



Maar echte bergtochten zoals naar de 3005mtr hoge Furgler zijn Annie en Wouter niet echt voor te porren.



Bovenop zón hoge bergtop is het uitzicht echter geweldig



In de verte zijn bijvoorbeeld de 3905mtr hoge Ortler en de 3859mtr hoge Konigspitze te zien (wel met dank aan mijn circulaire polarizer



De 3774mtr hoge Wildspitze licht wat meer dichterbij.



Voor volgende week heb ik denk ik de keuze tussen deze of de in het dal zelf gelegen Hexenkopf (3035mtr) die technisch gezien wel wat lastiger is, alleen conditioneel wat minder heftig is (hoogte).



De Hexenkopf heb ik vorig jaar al eens beklommen, maar we zullen zien. In de bergen heb je niet zoveel te vertellen. Het gaat zoals het gaat, je kunt het niet afdwingen. Maar ik ben reuze trots op Thomas die ter gelegenheid van zijn derde grote bergtocht het zilveren bergsteiger insigne van Serfaus van Max (berggids) heeft gekregen.





Een van de hoogst gelegen bergmeren in de regio, de Tieftalsee op 2783mtr hoogte.



Inmiddels hebben we er nu een week opzitten en nog iets meer dan een week te gaan. De hoge temperaturen schijnen weer terug te komen, maar daar hebben we op zicht niet veel aan. Doe mij maar de koele berglucht, dan kun je tenminste wat doen.

Leuk verslag tot nu toe, Raymond! Ik ben benieuwd naar detoneerde week.

Lekker bezig, en ook echt bezig! En dat levert ook nog eens fraaie plaatjes op!

Prachtige streek mooi vastgelegd.

Eigenlijk had ik dit jaar een mooie Gletschertocht naar de 3774mtr hoge Wildspitze willen maken, maar het is nu dermate heet dat dit conditioneel best wel heikel zou zijn. Een beetje categorie D schoen weegt al ruim 750gr/st en als je dan door oude sneeuwlagen heen moet banjeren heb je er al gauw het dubbele aanhangen. Daar komt het gewicht van de stijgijzers nog bij. Een dergelijke inspanning, zeker boven 3000mtr is niet iets wat je licht moet opvatten, maar die komt nog wel een keer. De bergen blijven wel.

De afgelopen week stonden twee leuke bergtochten op de lat. Woensdag naar de 2846mtr hoge Glockspitze en donderdag naar de 2936mtr hoge Rotpleiskopf. Die laatste gaat alleen maar met een berggids, de eerste is weliswaar een echte bergtocht, maar wordt via het lokale VVV aangeboden. Het gevolg is dat er best wat mensen op af komen, vnl. onvoorbereide medelanders..... Nou ken ik Klaus al van eerdere wandeltochten, en als wandelgids is hij best kritisch t.a.v. uitrusting; kritischer nog dan berggids Max die de echte bergtochten doet.... Maar Klaus kent zijn pappenheimers. De eerste groep Nederlanders kwam aan op gewone vrije tijd schoenen en wel al te zomerse kleding. Nou is het wel warm, maar die combinatie is best een risico dus dat was een no Go. De tweede groep van vijf kwam vijf seconden voor twaalf aanlopen, maar je raadt het al, het beeld is het zelfde. Maar hun schoenen waren net wat beter, maar de onderschatting was duidelijk te merken zodanig dat de ervaren wandelaars in de groep, tevens de minderheid, al gauw door had dat deze vijf het niet gingen halen. Het weer was wel top, echt Kaiserwetter.



Helaas kreeg Thomas na de eerste 300 meter klimmen last van groeipijn in zijn knietjes; de druk van een groeiende knie die tegengesteld is op die van de belastende beweging is echt pijnlijk en op termijn ook funest, dus je raad het al, wij moesten na een uurtje afhaken. Die dingen gebeuren en dan moet je verstandig zijn; het belang van het kind gaat dan voorop. Later kamen we die groep van vijf Nederlanders nog tegen bij de Hogsee boven in Serfaus. Ook zij moesten er vrij snel daarna de brui aangeven toen ze met de zeer stijle klim naar het Urgjoch werden geconfronteerd. Dat was teveel...... Klaus zag daardoor zijn groep uitgedund van 12 naar 3 man en dat is uitzonderlijk.

De tocht naar de nog hogere Rotpleiskopf is vele malen langer; bijna 15km in totaal met meer dan 2400 hoogte meters (1033 stijgen en 1386 dalen). Technisch gezien niet al te moeilijk, maar veel stukken moesten we over losliggend gesteente (gerol) afleggen welke ook nog eens zodanig scherp is dat opperste waakzaamheid is geboden. Al met al; 15km geldt in Nederland als een wandelvierdaagse afstand en wellicht is dat een reden voor de veel geziene onderschatting van onze medelanders in de bergen. De tocht naar de Glockspitze was amper de helft in lengte (circa 7 km) en wordt als middelmatig aangegeven, maar de hoogtemeters (800mtr stijgen en 500mtr afdalen) i.c.m de absolute hoogte is zelfs voor getrainde mensen al een uitdaging, laat staan de dubbele afstand en dubbele hoogte meters van de nog hogere Rotpleiskopf.



Deze tocht wordt daarom ook anders omschreven in de weekprogramma's. Daardoor waren we met zes mensen, ieder voor zich goed uitgerust en getraind. Een aantal kende ik van eerdere tochten naar o.a. de nog hogere en meer technische Hexenkopf, dus elk jaar zie je oude bekenden en nieuwe gezichten. Dat vindt ik persoonlijk ook de charme van de bergsport. Meer nog dan bij onze autotoertochten ben je tijdens een dergelijke tocht op elkaar aangewezen.



Een berggids is voor dergelijke tochten een noodzaak. Hij kent het gebied, kan inschatten wat de vaardigheden binnen de groep zijn en wat binnen de tijd wel/niet mogelijk is. Wat hij alleen niet kan is een gebrek aan vaardigheden compenseren, maar de omschrijving van de tocht legt voor 99% van de mensen al een dermate hoge barrière op dat dit zich vanzelf regelt.



Uitzicht op het Paznaun-tal (richting de SIlvretta Hochalpenstrasse) en het Arlberg gebied.



In het gebied geldt de Rotpleiskopf als een van de drie grote bergtochten. De andere twee zijn de Furgler (3004mtr), die wat minder ver weg is en daardoor ook door veel mensen wordt beklommen en op de achtergrond de Hexenkopf (3035mtr) die evengoed bijna 15km is. Het aantal hoogtemeters is wat minder, maar is veel technischer en daardoor van een andere (hogere) moeilijkheidsgraad die echte klimvaardigheden vereist (drie-punt houding).



Vanuit Serfaus was het vier uur en een kwartier lopen naar de Rotpleiskopf.



Uitzicht op het Urgtal (richting Landeck) met links op de achtergrond de hoogste berg van Duitsland, de 2964mtr hoge Zugspitze en meer naar rechts de Kaunertaler en Pitztaler Alpen.



Ondanks dat de tocht niet echt technisch was, voerde deze wel over overwegend zwart gemerkte bergpaden. I.c.m het warme weer (>30 graden in het dal) was dit een uitzonderlijk zware tocht die conditioneel het uiterste van mij vergde, maar wel erg gaaf om te doen en deze legt weer een basis voor nieuwe tochten in de komende zomers.

Leuke verhalen allemaal. Peter. Biscarosse. Enorm leuk. Zelf ook geweest. Vroeghu. Dit jaar, as we speak, in lazise. Top toeristisch dat wel. Maar nu in een fantastisch hotel/appartement neergestreken. 10 dagen luxe. Ga 1x per jaar op vakantie dus is het genieten met de familie. Quality time. Donderdag 1 overnachting in Duitsland gedaan en op vrijdag doorgereden. Drukte allom echter zonder kleerscheuren kunnen doorrijden. Verbruik geen idee. Golf leeg dan volgooien. 40 liter tankje is wat karrig. 200 continue ging prima. Behoudens wat gerommel en gevloek vanaf de achterbank tijdens enkele zware remproeven. Vandaag met zoonlief kappertje gedaan en voor de rest in het water gelegen. Moet ook wel met 39 Gr. Nu ff niets en de planning bekijken we morgen. Foto's volgen later.
Geniet

Dit jaar gaan wij richting de Franse Alpen. Nog een paar dagen werken en dan is het zo ver.

Ben benieuwd naar je foto's, Odo, maar jij een kappertje gedaan? Heeft zij jou een knibeurt gegeven of jij haar? Wat moet jij nou bij een kapper? Hahaha

Ach is altijd lekker dat gefriemel. Zeker door een Italiaanse schone. Zoonlief had de tijd van zijn leven. Blond jochie. Is iets apart in Italië. Had volop de aandacht.

Haha grappig verslag van Odo, en wederom een mooi stuk, en geweldige foto's, van Raymond!

Geen supergroot vakantiealbum maar wat losse plaatjes.

Dit jaar dus wederom richting de Franse Alpen t.h.v. Barcelonette. Gelijk een goede test voor onze nieuwe aanwinst en deze is geslaagd. Uiteraard niet het vermogen van een dikke 6 of 8 cylinder maar voor ons als gezinsauto voldoende.
We begonnen met een twijfelachtige dag op onze camping maar wel met een mooie regenboog, de pot met goud helaas niet gevonden.


Femke wilde dit jaar wel gaan paardrijden dus ook dit moest gebeuren. Een bosrit door de alpen is toch wat anders dan thuis op de manege.


We hebben dit jaar ook een deel van de alpentour gereden. Begonnen met de Col de L'arche.


Hierna in Italië de Col de la Lombarda gedaan. Een stuk drukker dan in Juni.




Vanaf hier naar de Col de la Bonnette en uiteraard ook het bovenste deeltje gedaan.


Later deze week zijn we naar het "Lac de serre-poncon" geweest. Dit stuwmeer is begin jaren zestig gemaakt en het verhaal erachter is heel mooi in het bijgevoegde museum omschreven. Bij laag water zijn er resten van de verloren dorpen die boven water komen.


Op de terugweg bleek dat wij toch een bepaalde band hebben met de campingkat.


Voor een gezinsvakantie is de omgeving best geschikt maar laat in het seizoen is het redelijk uitgestorven wat betreft het campinggebeuren.
Desondanks zouden de kids volgend jaar wel terug willen maar voor ons is het nog niet helemaal overtuigend. Wie weet.

Lac de serre poncon ben ik in 1989 geweest. Ik herinner me de grote boom die altijd boven water stond met zijn kruin en inderdaad de kerktoren die boven kwam bij laag water.

Ziet eruit als een leuke vakantie, Peter! Compleet met knollehollen en al! Fijn dat die Ford goed bevalt!

Leuk zo! Het tempo in de Alpen zal wat lager geweest zijn

Jeroen wrote:Leuk zo! Het tempo in de Alpen zal wat lager geweest zijn

Zeker en vast. Ik had met veel verkeer en Paulien te maken. Tevens is de C-max met dakkoffer wat topzwaar zeg maar.

Peter V. wrote:

Jeroen wrote:Leuk zo! Het tempo in de Alpen zal wat lager geweest zijn

Zeker en vast. Ik had met veel verkeer en Paulien te maken. Tevens is de C-max met dakkoffer wat topzwaar zeg maar.

Ook meer druk op de assen... . Mooie foto's Peter en dat je delen van de Alpentour opnieuw hebt gereden zegt ook genoeg!

Greetz,
Walter.