Ondanks het feit dat ik die verdraaide motor niet lekker aan de loop kreeg, had ik wel wat afspraken gemaakt. Ik had de hoop rijdend naar de APK te kunnen gaan, om rijdend naar de uitlijnspecialist te gaan. Maar de APK heb ik afgezegd, echter het was mij niet naar de zin om de uitlijner af te zeggen, niet in de laatste plaats omdat hij het erg druk heeft en ik toch ernstig benieuwd was naar het opmeten van mijn auto. Hij is uiteraard op de richtbank geweest, maar toch, met het onderstel eronder, is alles weer anders. In ieder geval, ik heb de auto op de trailer gezet.
En op de pijnbank
Het bleek, en dat verbaast niemand, dat de uitlijning nergens op leek. Maar dat is rap verholpen. De axiale verschuiving is 0,6 mm. Of te wel, de achteras is ten opzichte van de vooras 0,6mm, dus zes tiende van een millimeter, verschoven. Dat is zondermeer een uitstekende waarde, zit in de rubbers en ik denk dat er geen andere e21 is de er beter op scoort, als je bedenkt dat de toleranties van BMW destijds al in de millimeters zat. Dus ik ben daar ontzettend blij mee!!
Uur later weer opgeladen en huiswaarts.
En weer terug bij zijn jongere broer
Daar was het tijd voor wat detailgeneuzel.
De kentekenplaathouder achter, die zit met twee schroefjes vast, dwars door het achterpaneel. Dat roest eigenlijk altijd. Dus ik heb die zaak in de kit gezet. Daarnaast heb ik nog twee doppen kit achter de houder geplaatst op de hoeken, zodat de houder mooi strak zit. Even gestut tijdens het drogen.
De verlichting in de kofferbak deed het niet omdat de boel zo goed in de verf zit dat er geen massa gemaakt wordt. Dus beetje strategisch geschuurd en voila!
Tja, toen was de auto dus nagenoeg gereed, afgezien van wat prutsklusjes en die motorloop. Maar een belangrijk detail was toch de motorkap. Dus die er maar eens bij gepakt.
De spullen die nodig zijn om een motorkap op te bouwen:
En de kap gemonteerd.
Dat plaatsen is een K klus, daar heeft Jan mij bij geholpen. Dank, Jan!! Uiteindelijk was het tijd voor het pièce de résistance. Het embleem op de motorkap!
Daarna heb ik met Jan de auto nogmaals op tijd gezet, wat gereden en ben ik op 4 augustus naar de APKgarage gereden. Daar heb ik met meestermonteur Mark de auto afgesteld, CO richting 3,5%. Uiteindelijk hebben we een afstelling waarmee de auto best redelijk goed oppakt onder vollast. Stationair loopt hij mooi 850 tot 900 toeren. De kleppen staat aan de ruime kant, maar ik wil eerst de boel eens laten inlopen, na 500 kilometer alles opnieuw afstellen.
Op maandagochtend 6 augustus, exact 39 jaar en 8 maanden nadat deze 323i op kenteken is gezet, is er een nieuwe APK op de auto gekomen. Ik heb de schorsing opgeheven en mag eindelijk rijden. Voor de goede orde, ik heb nog voor de motor in de auto was geplaatst, de auto al laten taxeren en verzekerd.
En zo komt na 7 jaar en 10 maanden een einde aan de restauratie van deze mooie 323i. Wat begon met een mooi avontuur, werd al snel een drama. Maar de kapotte motor, de roest, de verborgen gebreken, de ellende, alles wat stuk ging, niet wilde of weg was, niets heeft me weerhouden om dit project niet in dozen te laten eindigen. Zijn er momenten geweest dat dat dichtbij was? Ja. Ik heb enkele malen op het punt gestaan de hele rotzooi in de brand te steken en door te gaan met mijn leven. Het is mooi hoe een forum als dit je dan verder helpt. Hoe mensen je komen helpen als je er zelf niet uit komt, hoe bemoedigende commentaren of complimenten je nieuwe energie geven.
Daarom mijn hartelijke dank aan de mensen die me hebben geholpen, aan de mensen die onderdelen hebben geleverd, aan de supporters op de achtergrond, aan de volgers van dit topic, die me hebben bemoedigd, aan mijn gezin, die me soms zagen worstelen maar me alle vrijheid hebben gegeven om dit project tot een goed einde te brengen. DANK!! Blijf naar opletten als je op de weg zit, want er kan zomaar een grijze 323i voorbij rijden. Zwaai dan even naar me, vind ik leuk!
