bmwe21.net forums

Ooit zeker.

Hoppaaaa! Blijven gaan Koos. Lekker dat die zwoele lange wimpers (aka de SWRA) ook opgelost zijn.
Respect voor jullie aanpak!

Mooi Koos!!!
Wat ishet BMW nrvan die dieseloliepomp?

Geen idee. Ik had m uit mn 524td.

Oké, heb ik ergens iets gemist?

Ik dacht dat er problemen waren met de loop van de M20 2.7, dat deze soms hapert en stottert en een andere keer weer loopt als een trein. Nu lees ik kop eraf, nieuwe nokkenas en volgers, ik snap m even niet.

Maar goed gelukkig weer leven in dit topic, succes met de wederbeleving van je prachtige 323i Koos !!

Nou, na 670km wilde ik de kleppen stellen, de olie en filter vervangen en dan verder met inrijden. Bleek de nieuwe nokkenas ingesleten te zijn door de tuimelaars... die hebben schade overgehouden door de kvs in de olie van de kop daarvoor.

Het revisiebedrijf dat de nieuwe kop, met nieuwe nokkenas inelkaar heeft gezet, heeft de tuimelaars niet bekeken, maar zo teruggeflikkerd in de gloednieuwe kop, op de gloednieuwe nokkenas. Ik kan aan de hand van de schade in beide nokkenassen zo aanwijzen welke tuimelaar op welke plek zat per nokkenas. De schade is identiek.

Ergo boos, uithuilen, pinnen en opnieuw beginnen. Maar nu hebben we het zelf maar gedaan. Maar je moet wel een kop van 670km oud vlakken, een nokkenas van 670km wegdonderen en dus ook een bosje nieuwe tuimelaars kopen.

Dan komt alles weer als distributiesetje, bak vol koper ringetjes, complete pakkingset voor de kop etc etc. En ik garandeer je, een auto wordt niet mooier van 3x een motor in en uitbouwen.

Ik duim voor je dat je het komende seizoen eens flink wat probleemloze kilometers gaat maken met je 323i, want daar doe je het uiteindelijk toch voor.

BertjeConti wrote: Sun Nov 14, 2021 8:33 pm Ik duim voor je dat je het komende seizoen eens flink wat probleemloze kilometers gaat maken met je 323i, want daar doe je het uiteindelijk toch voor.

Met deze auto kan ik het gebruiken.... . Dus dank!

Oliepomp is vervangen. Helaas kwam ik erachter dat het stokje dat de oliepomp aandrijft, via de ontsteking, twee plastic ringen hoort te hebben. Die had ik er niet op, dus kon ik het stokje door het gat van de ontsteking plaatsen. Maar na het plaatsen van de kunststof ringetjes, lukte dat niet meer. Ik heb het lagertje in het blok waar de ontsteking in draait getrokken, maar zelfs toen paste het stokje er niet in. Dus de carterpan met verse geplakte pakking weer eraf, oliepomp er weer af, stokje ertussen, pomp terug en carterpan met wederom nieuwe pakking terug. Nieuw lagertje geplaatst en alles klaar.

Vervolgens in- en -uitlaatspuitstukken geplaatst en de koppeling er weer op met drukgroep. Bak eraan en toen kon het blok in de auto. Dat heb ik ook gedaan, met de motortakel, maar dan de auto voor in de takel en over het blok laten zakken. Werkt perfect.

Inmiddels naderen we het einde, uitlaat moet er nog aan, net als de veerpoten, stuurhuis, luchtfilterhuis met spinnekop en luchtweger, radiateur en slangen en dan nog alles aansluiten. Wielen en motorkap erop en dan kan ik weer 600 kilometer rijden, voor er weer een revisie nodig is.

Spannend, en dit keer moet 1200km wel lukken als je zo zorgvuldig te werk bent gegaan.

Nee, zonder gekheid, jou zijn wel een miljoen probleemloze kilometers in deze auto gegund.

Jammer van dat stokje, maar dat die er alleen vanonder in past met de ringen had ik je ook kunnen zeggen.

Ja, maar dat deed je niet. En nu ben ik er zelf achter gekomen.

Nou Koos, hoeveel pech kan een man hebben. Dat zegt wat over je doorzettingsvermogen. Petje af.

Dank, Raymond.

Plaatjes bij de praatjes. Onlangs heb ik al een verhaaltje geschreven over de problemen die ik wederom ervoer met mijn motor. Maar plaatjes heb ik niet meer gepost sinds mei ’21, dus Simba, it is time!

Goed, ik was gebleven bij het inrijden. Wat een mooie auto, is het toch!



Dus op naar de 4 gastester. Redelijk goed gezet. Op deze afstelling liep ze het beste, hoewel ik wel iets meer CO had willen hebben.



De dag erna heb ik lekker een dagje gepakt om in te rijden, immers, ik wilde met deze bolide de Eifel in, in september. Maar eerst moesten alle problemen opgelost zijn en voldoende kilometers gereden worden. Dus een mooie zondag gepikt en daar sta je dan voor de brug…





Die hele dag fijn gereden, geen hikje, geen stotter. Niks. Fijn lopen. Tot de laatste 400 meter voor mijn huis. Een hik en stotteren, 4oo meter lang. WAT DAN? WAAROM DAN? GVD ETC! #$%*@##!!! Dus de auto in de loods gezet en eerst maar een keer kleppen stellen en olie verversen. Immers de eerste 670 kilometer stonden erop. Ik maak dat kleppendeksel open en dat had ik beter kunnen laten. De sporen stonden diep in de nokkenas. Duidelijk voelbare randen… De kop en de nokkenas waren 670 kilometer oud, alleen laag in de toeren mee gereden. Maar het was zo. Dus analyse: hoe kan dat zo slijten in die kilometers? Olie in de kop? Zit de sproeileiding dicht? Dus gecontroleerd. Op de startmotor draaien, zonder klepdeksel. Duidelijk te zien dat de sproeileiding zijn werk doet, op de startmotor, je ziet redelijk vooraan een vallende druppel en verderop een beginnende druppel. Dus dat is oké.



Dus ik ben eerst maar weer gestopt met rijden met deze auto. Wat een gemartel. Een ingevreten nokkenas betekent eerst maar even rustig worden, pilletje onder de tong en weglopen.

Later nog een paar verbeteringen doorgevoerd, die in de lijst stonden. Ik kocht in een partijtje handel een NOS sportstuurclaxon. De mijne had een logo vol scheurtjes in het plexiglas, of wat het maar is.



De nieuwe is supernetjes. Op de foto lijkt hij wat bekrast, maar dat is door de fotobelichting. Ben d’r blij mee.



Daarnaast heb ik de deurklinkjes in 2018 laten spuiten in BMW Schwarz, wat ook op de driehoekjes naast de zijruiten en op de dorpels zit. Staat mooi bij het Polaris, maar de slotrosetjes zijn nogal vaal en lelijk.