Zo, dan is het nu tijd voor een stukje verhaal rondom de Kastanienrot e21 323i van Walter. Een auto die hij een tijdje geleden heeft gekocht in de gedachte dat het een harde auto was. Wel enig kleurverschil op de panelen, maar vooruit, toch een hele mooie en nette auto.
Sinds de auto is bezit is, zijn er een paar roestplekken, bekend bij aanschaf, die niet echt slechter worden, maar voor het goede toch eens aangepakt moeten worden. Daarvan zijn de meeste om en aan de wielbakken aan de achterzijde gesitueerd, zowel in de kofferbak als achter de achterbank. Na een rit in de regen was de kofferbak erg nat van binnen. Daarnaast is er een lelijke plek aan de dorpel, ter hoogte van de kriksteun linksvoor.
Afgelopen zomer hebben Walter en ik besproken dat ik Walter zou helpen met wat klein herstelwerk aan zijn auto, om zo de onvermijdelijke grote klapper, een volle restauratie, nog een jaar of 5, 6 uit te stellen. De auto staat in de wintermaanden toch stil, dus waarom niet in mijn loods? Voorwaarde is dat mijn cabrio bij Walter in de garage staat om voldoende werkruimte rond Walters en mijn eigen 323i te houden en zo het geschiedde. Eind november heeft Walter de E21 gebracht en mijn e30 weer mee teruggenomen. We hebben de auto gelijk op blokken gezet, zodat ik wat eerste werkzaamheden kan doen, zolang Walter te druk is om te helpen.
Inmiddels de is de eerste maand van de ophokplicht voorbij dus is er uiteraard wel eea gedaan door mij, anders is de auto niet tijdig klaar voor het nieuwe seizoen. Waarom post ik dit dan pas na een maand? Zie de foto’s. Walter is niet in de buurt, hij moet 5 uren vliegen en 2 uren rijden voor hij bij me kan komen op mijn voortanden in te slaan

, dus ik durf nu wel
Zoals bekend van mij: veel woorden, maar veel meer plaatjes. Dus ook hier!!
Eerste verkenningen, beetje prikken, beetje kijken.
De wielbak links had wat gekke plekken, die met een soort witte plamuur/kitrommel waren gestopt
Dan aan de onderzijde van de wielbak en de vloer.
Rechts op de foto kun je zien dat de wielbak gedeukt is door een uitzettende roestellende. Onder de auto zit daar het oog gelast, van de transportband in de fabriek. Links kun je zien dat er al eerder aan geprutst is.
Een beetje krabben en prikken en schrapen met een beiteltje en in eens is de auto erg doorzichtig… Ai ai..
Vanuit de wielbak bekeken.
Losse delen
Van dichtbij, Noorse inventiviteit? Of Deense? Of was het een Duitser? Geen idee. Gepruts, dat was het!
Hier is dus ook wat gelast door een hobbyist.
De plakplaat maar wat verder verwijderd.
En ook daar is er voldoende ventilatie.
Dus de achterlamp er ook maar uit.
En het scheidingswandje eruit…
En nog meer ventilatie.
Al met al een redelijk krokant gebeuren, dit is echter alleen de ene wielbak nog maar. En dan alleen het deel in de kofferbak. Ga ik meer vinden? Wat is de staat van die auto nu echt en is het aan te pakken zonder dat het nu een project wordt?
Stay tuned en volg de ontdekkingsreis door corrosieland en prutstown.