4 Landen Rit 2018
Afgelopen weekend voor het eerst de 4 landen rit gedaan, georganiseerd door de EMAC (Eindhovense Motor en Automobiel Club) al voor de 61e keer, dus weten ze wel hoe zoiets moet.
De 4 landenrit is een 2 daagse auto en motorrit die start in Nederland (Weert) en de eerste dag finisht in Schweich aan de Moezel om de volgende dag weer terug naar Nederland te gaan. In de route worden de meest mooie en onbekende wegen opgenomen, waarbij 4 landen aangedaan worden, waarbij de Ardennen, Luxemburg en de Eifel uiteraard centraal liggen.
Er zit ook een wedstrijd element in, namelijk wie de uitgezette route zo exact mogelijk op de juiste tijd weet te rijden. Hiervoor is een gemiddelde snelheid van 42km/u vast gelegd. Onderweg zul je dan ook regelmatig bij (niet vooraf bekende) tijdcontroles uit komen.
Vergis je niet, om die 42km/u te halen moet er af en toe toch stevig doorgereden worden.
Wij hebben mee gedaan om eens te kunnen ervaren hoe ons een meerdaagse rit zou bevallen.
Zaterdag morgen mochten we om 07:49 (startnummer 97 en elke minuut starten er 2 deelnemers) van start gaan.
De gehele rit bestaat uit route beschrijving, goed opgezet, want de rit heeft niet de intensie dat het moeilijk is de juiste route te rijden, maar vooral om te genieten van de prachtige wegen die in de route zitten.
Daarom hebben we voor deze keer de rollen omgedraaid en mocht ik zelf achter het stuur

jippieee.
In het ochtendeel zaten dik 200 km en met de middagpauze zaten we dan ook al ergens in luxemburg op een hoogvlakte.
Onderweg kwamen we regelmatig bij tijdcontroles, waarbij je je controle kaart moest laten afstempelen, hiervoor heeft de EMAC heel oude mechanische stempelklokken in gebruik, en op een paar plaatsen een barcode scanner.
Ook wordt er 2 keer per dag ergens je tijd geklok met een camera, waar weet je dus niet.
In het begin zaten we lekker op schema, maar later in de ochtend zijn we toch ergens verkeerd gereden waarna we de tijd niet meer goed konden maken tot aan de middagpauze.
Zo zag onze controle kaart van dag 2 er uit:
In de meeste gevallen waren we te vroeg bij een tijdcontrole, dus dan snel de juiste tijd uitrekenen en dan maar wachten, bijna altijd ergens ver buitenaf:
In het middagdeel kregen we de echte mooie wegen van luxemburg en de eifel voorgeschoteld, heerlijk gewoon om de oude Pastellblauer nog maar eens flik de sporen te geven. Aan het einde van de middag hebben we, net zoals heel veel andere deelnemers, een aanwijzing gemist, waardoor we bijna 10 km weer terug moesten om op de juiste route te komen, gevolg 18 minuten te laat bij de TC, gelukkig wel de laatste TC van dag 1.
18:25 na bijna 400 km waren we bij de finish, dit betekend dus dik 10 en een half uur gestuurd. En dan bij dik 30 graden, vollop zon en geen airco....
Overnachtingsplek kon je ook door de EMAC laten regelen en dat hadden we voor het gemak dan ook maar gedaan (FOUT). ons pension lag 20 km verderop aan de moesel, en was echt helemaal top (NIET DUS !!!!!)
Na een slechte nachtrust en dito ontbijt begonnen we aan dag 2.
De uitgezette route door de eifel was werkelijk fenomenaal mooi, over de meest mooie en rustige wegen slingerde we ons langzaam noordwaards. De tweede dag was de zon minder sterk en viel er zowaar soms een drup regen, waardoor de wegen plaatselijk nat waren. Ik was al onder indruk van de prestaties van de klebers bij droog wegdek, maar ook op nat is de grip echt fenomenaal. Slingerend omhoog motoren zoek rijden was totaal geen probleem op de vochtige wegen.
Remmen in de afdaling voor hairpins gaat ook fantastisch op de klebers, de remkracht is zo goed dat de waarschuwingslamp van het remvloestof niveau aan flitst (nog nooit eerder mee gemaakt), niveau is nog boven minimum hoor.
Oh ja er rijden ook motoren mee, het grootste gedeelte hebben ze een eigen route, maar soms dus ook gezamelijk, en dan duurt het lang voordat je een voorrangsweg over bent:
Het ochtenddeel van dag 2 was volledig Eifel in duitsland, waarna we (helaas) weer belgie in doken en de wegen dus zeer veel slechter van kwaliteit waren. Soms zo slecht zelfs dat je je af vraagt of je niet ergens in het midden oosten beland bent, maar aan de Pastellblauer geen rammeltje waar te nemen, dus ook met de wielophanging zit het wel goed.
Door de hitte en te weinig gedronken ( ja stom stom stom) was dit middagdeel eigenlijk niet zo leuk meer, en waren we blij dat we tegen 17:30 terug in Weert waren.
het word zwaar, wachten bij een van de laatste controles:
Kwa tijd hadden we het deze 2e dag echter heel erg goed gedaan, op alle controles meestal exact op de juiste tijd en soms maar 1 minuut er naast. ( de geheime camera controle dat weten we nog niet)
Uitslag is tijdens dit schrijven nog niet bekend, maar ik verwacht wel ergens bij de eerste 25% te zitten.
Tsja, en wat voor deelnemersveld is dat dan eigenlijk bij deze 4 landenrit. Zo gevarieerd als je maar kan bedenken dus....
En dan de Pastellblauer, die heeft het (saai saai saai) weer probleemloos doorstaan. Ook nu weer is het verbruik zelfs binnen de perken gebleven, 9,9liter/100km, terwijl ik toch behoorlijk op het gas heb gedrukt.
Zo nu mag de Pastellblauer genieten van een welverdiende rust tot ergens in augustus.