bmwe21.net forums

Veel plezier, maar dat moet wel lukken!

Zo, dan is het eindelijk eens tijd voor een verslag van deze kant. Afgelopen zaterdag zijn we terug gekomen van 13 dagen vol vertier. De beknopte samenvatting: 5500+ km, 11 landen, 7 leuke passen, 1 offroad gravel pad, vele automaat storingen, 2 lekke schokbrekers en 2 versleten voorbanden. Maar een lol dat we gehad hebben!!

Het begon allemaal op maandag 4 juli. Vertrek stond gepland vanuit Gorinchem dus rond half 6 in de auto gesprongen om daar op tijd te zijn. Het verkeer zat ons gelukkig mee, dus dat was geen probleem. We moesten tussen 7 en 8 aanwezig zijn en dat ging prima want klokslag 7 reden we het terrein op. Uiteraard waren we niet de eerste, maar we konden mooi aansluiten in de rij.



Eenmaal binnen kwam er iemand van de organisatie voorbij om het papierwerk te checken, paspoorten en de aanwezigheid van veiligheidshesjes, gevarendriehoek en verbandtrommel. Daarna een korte check van de auto, waarbij na goedkeur een sticker werd geplakt die gelijk toegang tot de camping gaf. In de tussentijd hebben we ons prima vermaakt tussen al het geks wat binnen kwam en kennis gemaakt met de eerste deelnemers om ons heen.

Om 9 uur werd het eerste woordje gedaan door de organisatie en was het tijd om te vertrekken. Na een korte instructie werden we onder politie begeleiding en luid gejuich van vele omstanders naar de grote weg geleid. Onder de startboog kregen we ons eerste routeblad inclusief de opdrachten voor dag 1.



Dag 1 stond ik het kader van kilometers maken, zoveel mogelijk via Frankrijk in verband met de afgegeven vergunningen. Even een tussenstop in Luxemburg voor een beetje peut en daarna gas erop richting Mullhouse. Dit was in principe de eerste stop, maar vanwege meerdere redenen is die verplaatst naar Lahr Duitsland waar we op het lokale vliegveld moesten eindigen. De opdrachten waren dit jaar redelijk leuk, maar we hebben gekozen voor rijden en een leuke tijd dus die hebben we de gehele week achter ons gelaten.

Eenmaal aangekomen in Lahr stond ons de eerste Carbagerun camping te wachten. Alle auto's strak op elkaar, tentjes erachter en daarna eten en drinken. Het was stikheet op het beton daar dus een kennismaking met de camping voor komende week. Gezellig met diverse andere runners zitten eten en daarna vloeide de drank rijkelijk. Na een wat onrustige nacht gingen de eerste luchthoorns weer rond 6 uur, dus was het tijd om op te staan en voor te bereiden op dag 2.



En wat voor een dag was dat! De eerste echte leuke rij dag, met in ieder geval 2 passen te noemen de Flüelapas en daarna nog de Ofenpass. Dit in combinatie met de afstand stond garant voor zeker 9 a 10 uur rijplezier. Dus om 8 uur in de auto en vertrokken om te zien wat de dag brengt. Overigens was er voor de die-hards nog een extra pas mogelijk, de Stelvio wel te verstaan. Maar dit bracht ook nog eens 1,5 tot 2 uur reistijd met zich mee. Gezien mijn eerdere ervaringen met de Stelvio hadden we dit er wel voor over en was er besloten de lange route te nemen.



Na een aantal mooie binnendoor wegen kwamen we dan bij de Flüelapas waar we in een redelijk rap tempo (hoe snel dat dan ook gaat met een E32 730i met 3 man en vol bepakking) naar de top zijn gereden. Daar eenmaal aangekomen hebben we even van het uitzicht genoten en zijn we begonnen aan de afdaling. Ik ben daar aan begonnen zoals ik dat ook met de 323i zou doen, maar we liepen al snel tegen een probleem aan. De automaat had al wat last van storingen en remde weinig op de motor. Toen we enige tijd achter een “langzamere” auto hadden gezeten voelde ik dat de remmen op hun einde kwamen. Heel snel gezocht naar een lege ruimte voor een laatste noodstop en dat was ook niks te vroeg. Er zat nog een laatste stop in en de rook krulde onder de auto vandaan!

Pfff, enigszins vol adrenaline was ik blij dat ik zelf achter het stuur zat, want als een van de boys had gereden weet ik niet of de afloop gelijk was geweest. Na een afkoelperiode en een stuk met ruimte zonder ander verkeer de afdaling toch maar weer ingezet, want naar beneden moet je toch. Uiteindelijk in de 2e versnelling toch lock gevonden en redelijk zonder problemen naar beneden gereden. Daarna de Ofenpass genomen en ook daar genoten van de rit en geen problemen meer ondervonden.



Wel veel tijd verloren en een klein beetje vertrouwen in de auto, dus na overleg toch besloten de Stelvio te laten voor wat het is. Het zou toch behoorlijk wat van de auto vragen en ik was er niet zeker van of het goed zou komen. Daarbij werd het al laat en die avond nog even lekker BBQ'en zag ik ook wel zitten.

Eenmaal in Gassl aangekomen werden we op de rand van een skipiste geparkeerd en begon het ritueel van de avond ervoor weer. Helaas werd dit voor het einde ruw verstoord door regen en onweer, waardoor we genoodzaakt waren redelijk op tijd de tent op te zoeken.




Op de ochtend van dag 3 zijn we bij een locale McDonalds gestopt voor een klein ontbijt en het ontladen van het lichaam, aangezien de Carbagerun camping voorzien zijn van het minimale aan voorzieningen (denk aan 4 toiletten en 8 douchejes voor 1500 man). Vandaag stond er een rit op de planning door het binnenland van Slovenie, voor mij totaal onbekend dus ik was zeer benieuwd.



Om daar te komen, moet je uiteraard nog een aantal leuke plekken in Italië doorkruizen, maar ik heb zoveel gezien dat me niet meer helemaal helder voor de geest staat wat zoal. Op beeld heb ik nog steeds bergen en passen, dus het is in ieder geval feest geweest. Daarna een stuk van Slovenië doorkuist om zo in de buurt van de hoofdstad Ljubljana op een paardenrenbaan aan te komen. Maar voordat we die camping gingen betreden, hebben we een heerlijke plek aan de rivier gevonden om te BBQ'en aangezien dit op de camping niet mocht vanwege de droogte. De avond vloog voorbij en eenmaal aangekomen op de camping werd en nog het nodige gesleuteld om ons heen dus volop genieten.



Tja en dan gaat het ineens hard, je begint aan de 4e dag, de helft zit erop en we hebben al heel wat landen gezien. Na een tweetal uurtjes rijden strijken we in stadje neer op de route voor een ontbijtje, waar we ons ziek lachen om alles wat voorbij komt en de reacties van de lokale bevolking. Het valt me overigens op dat de meeste mensen het geweldig vinden en met duimen en zwaaien iedereen aanmoedigen. Je hebt altijd één of twee ouwe zakken die het niks vinden, maar over het algemeen niets dan leuke reacties zelfs onderweg.



De route vervolgt zich richting Bosnië, iets wat nog onbekender lijkt te worden dan waar we vandaan komen. Een gezonde spanning voor de route die komen gaat, want je weet immers nooit hoe de wegen daar zijn en wat de auto te verduren krijgt. Haha en had ik maar geweten wat komen ging, want in deze route zat een serieus stukje offroad. De gaten waren nog niet zo groot als tijdens ons offroad tripje in de Belgische Ardennen, maar het was een serieus gravelpad met aan beide zijden een grote greppel.



Overigens was het niet meer dan genieten op deze route, wat ontzettend gaaf om te doen! Het was wel afzien voor mens en machine, want het was er stikheet en zonder airco moet je dan wel open rijden. Het resultaat was dat je overal stof terug kon vinden, overigens was dat bij de andere teams met gesloten ramen ook zo. Overigens ben je dit zo vergeten als je de rest van de route rijdt en nageniet van wat je reeds hebt bereikt.



De eindbestemming lag deze keer iets ten zuiden van de hoofdstad van Bosnië, genaamd Banja Luka. Daar waren we welkom bij de lokale voetbal club FK Krupa. Geweldige locatie aan een rivier, dus wederom de BBQ aan en de avond was gevuld. Zwemmen in de ijskoude rivier moest dan uiteraard ook nog gebeuren waarna we getuige waren van een arrestatie waar een local werd gepakt die aan het rondsnuffelen was bij de auto's (of beter gezegd in de auto's). Deed mij wel besluiten de kostbare spullen iets beter weg te bergen en de auto te sluiten voor de nacht.



Tja en dan dag 5, de route naar de eindbestemming. Deze lag in Porec, een kustplaats in Kroatie. Na een paar mooie binnenwegen werd het al gauw snelweg, ook in verband met de prijsuitreiking die avond werd er verwacht dat je op tijd zou finishen. De 730i kreeg overigens steeds meer kuren en de bak gaf al hoe meer storingen. Deed niks af aan de rit, want einde van de middag kwamen we aan in Porec. Daar hebben we een restaurant gezocht aan de kust om samen met wat andere runners de week af te sluiten. Aansluitend naar de finish gereden en de auto in de rij gezet. Onder het genot van een biertje reden we stuk voor stuk over de finish, kregen alle deelnemers een medaille en werd er een teamfoto onder de boog gemaakt! We made it!



Volgend op dit mooie resultaat was het eindfeest, bekendmaking van de winnaars van de opdrachten en de originalteitsprijs en natuurlijk gezamenlijk een biertje drinken op het resultaat. Tot in de late uurtjes werd er gefeest, uiteindelijk de tent gevonden en een paar uurtjes gemaakt. Al vroeg was er weer gerommel op de camping en de zon brandde fel op tent waardoor je om 7 uur genoodzaakt was eruit te gaan. Vele teams namen afscheid en begonnen aan de terugreis. Met enkele hebben we nog een ontbijt gepakt in Porec, waarna we ook van hen afscheid hebben genomen en binnen no time een appartement hebben gehuurd aan de kust van Porec. Even bijkomen van wat ons overkomen is en even nagenieten van prachtig weer.



Over de terug reis heb ik ook nog wel wat te melden, uiteraard met plaatjes maar dat volgt...

Helemaal mooi!!!! Heerlijk verslag! Ben erg benieuwd naar die terugreis, ding nog wel heel dan?

Maak je geen zorgen Koos, goed en wel thuis!

Wat een topverhaal van een mooi avontuur, Gerwin. Lees tussen de regels door dat die jongens van de organisatie er nog steeds geen f*ck van begrepen hebben, maar dat terzijde...

Welkom terug!!'

Greetz,
Walter.

Oh en die knaap in de tape, dat behoeft nadere toelichting...

Leuk verslag idd!

Mooi omschreven. Lijkt me inderdaad een hele leuke ervaring. Back to basic zeg maar.

Leuk geschreven Gerwin, moet een waar feest zijn geweest. Volgend jaar weer? Kijk al uit naar het vervolg van jullie verslag!

Zeer leuk verslag .. zo'n trip in een oude 7 moet fantastische zijn

Leuk verslag Gerwin!

@ Walter, ik ben echt geen zeikerd als het gaat geld uitgeven voor leuke dingen en begrijp me niet verkeerd, het was zo'n vet avontuur dat ik het any day opnieuw zou doen. Maar als ik kijk dat we 700 euro overmaken voor 4 mensen, daarvoor 5 routes met een slaapplek langs de kant van de weg, een paar stickers en wat opdrachten krijgen dan vind ik de organisatie niet professioneel genoeg.

Zo moet je minimaal 2 weken wachten op een antwoord op bijvoorbeeld mail, als je die überhaupt krijgt. Data voor allerhande zaken worden nooit gehaald, zo zouden we vrijdag de teamfoto's krijgen maar die staan nog niet online. Allemaal geen rare dingen en we hebben een prachtige week gehad, maar ik verwacht een stukje extra professionaliteit voor dit geld. Neemt niet weg dat ze achter de schermen natuurlijk een hoop doen, zo weet ik dat ze bijvoorbeeld in Duitsland voor elke weg die we rijden een vergunning moeten aanvragen. Dat gaat natuurlijk ook niet voor niets.

@ Koos, de tape was een van de opdrachten: Neem 1 van je teamleden mee naar de finish volledig ingepakt in ducttape. Op die avond waren we dus omringt door mensen die ingepakt waren



@ Peter, inderdaad verwacht geen enkele luxe tijdens deze trip, behalve die van je eigen auto. Primitief slapen, tenten bijna bovenop elkaar, douchen is eigenlijk niet mogelijk behalve in de plaatselijke rivier en eten en drinken is voor eigen zorgen. Neemt niet weg dat het echt een super leuke ervaring is.

@ Jeroen, wat mij betreft wel, ik ga ons in ieder geval inschrijven want als we ingeloot worden kan je altijd nog afzien van de inschrijving. Ik ga me zo even buigen op het 2e deel, zal wel iets korter zijn dan het eerste.

Zo, dan is het eindelijk tijd voor het 2e deel van het verslag. We hadden immers nog een extra week vakantie in de planning, dus werd het tijd om daar wat invulling aan te geven. De kilometers en het gebrek aan slaap van de vorige week deed ons besluiten om het appartement die we op zaterdag gevonden hadden in ieder geval aan te houden tot dinsdag. Heerlijk aan de Kroatische kust bijgekomen in alle rust met het nodige vermaak zoals wat bezichtigingen en met de waterscooter spelen. Dit in combinatie met het nodige eten (en nog goedkoop ook!) en lekker hangen in de beach bar gaf mij in ieder geval het echte vakantie gevoel.

Maar eigenlijk val je in een gat, dus verlang je weer naar het rijden dus zijn we na het weekend begonnen met het uitstippelen van de route terug. Op het lijstje stonden in ieder geval nog wat leuke passen, Monaco en als afsluiter een bezoek aan Europapark. Voor mij stond buiten kijf dat de gemiste Stelvio nu wel bereden moest worden. De auto had mijn vertrouwen terug gewonnen in de laatste dagen en het steekt natuurlijk dat menig barrel boven is geweest en wij niet.



Uitgerust en wel vertrekken we op dinsdag vanuit Kroatië om via een aantal snelwegen al snel de binnenwegen op te gaan. De eindbestemming lag in de buurt van de Stelvio vandaag, al snel vonden we een Gasthof in het mooie Sarentino, ongeveer een uurtje rijden naar de Stelvio. Onder het genot van een bord eten en een biertje, raken we aan de praat met een paar Duitse motorrijders die vol lof ons verhaal aanhoorden over de week ervoor en de plannen die nog komen gaan.

Op woensdag nuttigen we het ontbijt en vol vertrouwen springt de 730i aan en we beginnen onze reis richting de Stelvio. Vanuit de Alpentour weet ik welke kant het steilst is en we hadden besloten die dan ook te beklimmen. De oostzijde heeft nog 48 haarspelden boven de boomgrens dus dat is genieten volop. Met een maximale snelheid van 30 á 40 km/h klimmen we met volle bepakking naar boven, maar de auto geeft geen krimp!



Eenmaal boven is het weinig genieten helaas, het hele veld is dicht getrokken en je ziet geen hand voor ogen. Ook valt er een lichte regen, dus snel weer in de auto met die korte broek, want lekker is anders. Beginnend aan de afdeling is het wederom genieten, de auto houdt zich prima en het zicht wordt beter. In de tussentijd worden volop plannen gesmeed voor het vervolg van de route.

Aansluitend hebben we nog de Beninapass gereden en de Foscagnopass. Maar niet nadat we Livigno hebben aangedaan voor een tank benzine. Lekker ouderwets tanken voor 0,93 cent per liter. Op ongeveer een uur voor Monaco (in de plaats Imperia) houden we het voor gezien en komen we in een echt stadshotel terecht. Aan het water eten we een heerlijke pizza, doen een paar drankjes en gaan bij tijds slapen vanwege de lange rit van deze dag.



Na een heel simpel ontbijt knallen we richting Monaco, gewoon omdat ik daar eens geweest wilde zijn. Even leuk 2 rondjes circuit gedaan, genoten van al het moois wat er te zien was en snel weg daar. Zo bijzonder is het natuulijk ook weer niet...

In de planning stond om via Cannes naar Nice te rijden en daar in de buurt te overnachten. Gelukkig hebben we een andere keuze gemaakt, inmiddels weet iedereen wel waarom. Onze dag en avond waren veel leuker, namelijk het rijden richting Grenoble. Via de Col de la Bonnete en de Col de Vars doen we Guillestre aan voor een heerlijke lunch. Daarna pakken we nog het puntje mee van de Alpe d'Huez om zo in de middag in Grenoble aan te komen. Wat een verschrikkelijke stad is dat zeg, blij dat we daar slechts voor een overnachting zijn!



Vrijdag was eigenlijk een dag om zo snel mogelijk richting Europapark in Rust te rijden. Daar was niet zo lang voor nodig, dus in de middag kwamen we daar aan. Een hotel geboekt, spullen uitgepakt en van het hotel een gratis uur toegang gekregen. Daarna zeer uitgebreid gegeten en gedronken en daarna tevreden in het hotel in bed geploft.
Zaterdag stond dan ook de hele dag in het kader van een pretpark bezoek, ga ik jullie verder niet mee vermoeien. Ik vind het zelf heerlijk om te doen, maar er komt een moment dat ik het helemaal zat ben. Das was zo rond een uur of 7 in de avond en ik stelde voor om geen hotel meer te zoeken en op zondag te reizen, maar de laatste 600 km af te leggen in een zo kort mogelijke tijd. In 4,5 uur ben ik dan ook naar huis gereden, kon echt niet sneller vanwege de vele files/wegwerkzaamheden.



Zo rond half 1 kwamen we dus aan in het altijd mooie Wezep (ja ik weet het dat is geen 4,5 uur, maar we vertrokken ook pas rond 8 ), om zo een heerlijk avontuur van 2 weken af te sluiten. De auto heeft zich ondanks alle kleine problemen super gehouden en zal dan ook de nodige onderhoud krijgen om het weer een beetje goed te maken. Voornaamste probleem wat de automaatbak die in Getriebeprogramm springt en een lekkende oliedop die zo af en toe voor een onaangename geur in de auto zorgde. De versleten schokbrekers en voorbanden zie ik als achterstallig onderhoud. Enige punt wat ik echt gemist heb was de niet werkende cruise control en de niet werkende airco. Puntje voor volgend jaar

Mooi man! De e32 gaat geschorst de stalling in? Een hele leuke reis!!!

Een heerlijke afsluiting zo. Lekker.