Wil ik ff korte update over de APK van m'n 323i posten, zie ik dat het bakwissel-verhaal nog helemaal niet compleet is...
Vlak na m'n vakantie, op zaterdag 22 augustus was de enige dag waarop het in zowel Koos', Jan's als mijn eigen agenda paste om nog vóór de Eifeltour 2020, mijn eigen bak weer terug te plaatsen onder de auto. Ondanks alle toezeggingen, verzekeringen en "het is echt goed zo's" van Jan om met zijn leen-versnellingsbak de Eifeltour te doen, wilde ik gewoon echt liever rijden met mijn eigen versnellingsbak. Je weet maar nooit; als er dan toch iets mis zou gaan, liever met mijn eigen spullen. Dus, zaterdag 22 augustus was
the date.
's Ochtends om 6:30 uur in de auto, op naar Wapserveen. Daar ff wachten tot de ergste regen ophield, zodat die mooi Opal-Grün Baur van plekje kon wisselen met mijn auto. Auto omhoog en in hetzelfde moordende tempo als in maart gingen de heren tekeer. Sneller nog, eigenlijk, want ruim vóór 10 uur lag de uitlaat al weer op de grond en de versnellingsbak van Jan er naast. Uiteraard wel alles volgens RiVM-richtlijnen en Corona-proof:
Wetenschappelijk de 1,5 meter afstand berekend:
En uiteraard met gezichtsbescherming:
Nauwelijks tijd voor een bakkie met doughnut en door.... mijn versnellingsbak weer terug er onder. Tussen maart en augustus is er toch ergens wat lucht-lekkerij ontstaan in het uitlaatsysteem, dus voor de zekerheid ook daarin maar een vers setje pakkingen en nieuwe hitteschildjes. En tadaa.... rond lunchtijd zat mijn eigen versnellingsbak weer op z'n plek onder de auto, uitlaat weer terug en brug naar beneden. Met Koos samen rondje sturen, als een zonnetje. Hoe lekker!
Alweer een heerlijke lunch verzorgd door Moeders Groen (er waren 2 hamburgers voor iedereen, Koos!) en nog ff door. We wilden nog naar de C-o van mijn auto kijken, dus dat is ook gebeurd. C-o ietsjes omhoog, stationair toerental weer keurig afgeregeld, dik voor elkaar. Daarna moest mijn auto snel aan de kant, want Jan en Koos wilden nog wat klusjes aan Koos' 323i doen op de brug. Dus mijn auto eraf, en Koos' auto erop. Ik wilde in mijn auto nog de verlichting van het verwarmingspaneel fixen, bedrading van de Tom-Tom wegwerken en misschien de stereo-installatie eruit halen. In die volgorde ben ik begonnen, en met wat hulp van Jan was het verwarmingspaneeltje weer snel keurig verlicht. Toen heb ik even zelf lekker zitten pielen om de laadkabel van de Tom-Tom naar de linkerhoek van het dashboard te leiden. Ik vind een Tom-Tom in het midden teveel in m'n blikveld zitten, dus die wilde ik graag in de hoek. Dat ging ook prima en die zit daar nu keurig. Dan, de stereo installatie. Iets waar ik al heel lang over twijfel. Vooral omdat de radio-ontvangst niet geweldig is, ook niet met de splinternieuwe antenne en dito kabel van vorig jaar. Maar ja, het hoort eigenlijk wel bij de auto. Twijfel, twijfel, twijfel. Eerder dacht ik dat ik er al uit was en dat ik 'm wilde vervangen door de "nieuwe" Blaupunkt Bremen. Een nieuwe, moderne autoradio met DAB+, USB, Bluetooth etc, in een oud jasje. Maar ja, dan moet deze Clarion-installatie:
er dus wel echt uit. Ik had van Jan al een andere middenconsole en een NOS-bevestigingsplaatje voor de radio gekocht, dus de knop leek wel om... Lang verhaal kort: de Clarion zit er nog steeds in. Zowel ik zelf als om me heen vindt dat dit bij mijn auto hoort en er in moet blijven. Daarnaast hoor ik slechte verhalen over dat Blaupunkt-ding, dus daar ga ik geen €450 op stuk slaan. Ik heb (op aanraden van mijn Eifel-navigator Hendrik) een JBL-speaker gekocht. De kan mooi mee in de auto, indien nodig via de telefoon is daar prima naar te luisteren en het dashboard van m'n e21 blijft zo mooi "
period.
Terug naar de verhalen uit Wapserveen.
Daar staat terwijl ik aan mijn eigen auto pruts, de auto van Koos op de brug. Koos wil de pakking van het diff vervangen (verbeteren, we kennen Koos) en er moeten nieuwe lagers in de voorwielophanging. Ook graag vóór de Eifeltour 2020. Dus de mannen gaan daar aan de gang.
Gevalletje diff-pakking was snel onder controle:
En door met de voorwiel-lagers.
Dat ging allemaal niet volgens het boekje (letterlijk, want de aanwijzingen in het WPL-handboek leverden telkens een voorwiel met teveel verticale speling op. Ook daar zijn de telefonische hulptroepen goed voor (Peter V., in dit geval) en uiteindelijk hebben Koos en Jan het naar eigen inzicht gedaan. En dat bleek uiteindelijk veel beter te gaan, dus ook die operatie was geslaagd. Beide auto's eind van de dag klaar (nou ja, eind van de dag... etenstijd was al soort van voorbij aan het gaan). Gelukkig nodigde Sandra Koos en mij via Jan uit om daar (heerlijke!!!) lasagne te komen eten, dus dat hebben we in dank aanvaard.
Leuk ook om Jan en Sandra's (en Lars', uiteraard!) nieuwe paleisje te bewonderen. Daar wordt ook hard gewerkt door Jan en z'n pa, maar de stappen die er gezet worden en alle tussentijdse resultaten zijn mega-veelbelovend!
Na het eten probleemloos en heerlijk naar huis gereden (na vlakbij Jan's woonplaats nog 102 te hebben getankt). Fijn rijden hoor, met zo'n mega-frisse aandrijflijn en transmissie. Ben er super, mega, ultra-blij mee!
Greetz,
Walter.
mijn achteruitrijlichten gingen branden. Da's gek... ter plekke niet veel anders aan te doen dan de stekker onder de pook lostrekken, dus dat maar gedaan.