Hornenacht 2017
Zaterdag 18 november was het dan eindelijk tijd voor de Hornenacht, wij hadden startnummer 33 toegewezen gekregen, starttijd was dan ook 17:33.
De Hornenacht telt mee voor het NRF klassiek kampioenschap en is de laatste wedstrijd van het jaar, tijdens deze laatste rally wordt ook het kampioenschap beslist.
Erg vreemd als je s'avonds nog moet gaan starten met een rally, eigenlijk zit je de hele dag maar een beetje te wachten, maar om 16:15 is het wachten voorbij en rijden we naar de startlocatie. Je moet je minimaal een half uur voor je vertrektijd melden aan de starttafel, en om 16:45 is er een briefing.
Tijdens de briefing wordt er wederom gehamerd op de snelheden binnen de bebouwde kom van de verschillende dorpen die we passeren, er zal gecontroleerd worden en de straffen zullen niet mild zijn.
Bij aankomst is het al te donker voor fotokes met de mobiel, dus laat maar... na het melden bij de starttafel ontvangen we onder andere de rallyschilden en de controle kaarten.
na de briefing weer naar buiten om de schilden op de bumpers te tierappen.
Rally vriend Stefan kom ik nog tegen, blijkt dat hij helaas niet mee kan doen, zijn navigator Bjorn is gisteren opgenomen in het ziekenhuis met nierstenen en ligt aan de morfine, de arme drommel.
Zelf neem ik nog snel een paar Primatoer tabletjes, tip van Bjorn, om dit keer wagenziekte te voorkomen, hopen dat het werkt.
Eindelijk is het tijd en mogen we vertrekken, Petra heeft de auto al klaar gezet en ik ga meteen met de opdrachten naar de auto om daar het voorwerk te doen, kijken welke systemen we allemaal krijgen, door de bolpijl scannen op foefjes en heel korte afstanden markeren, door het kaartmateriaal kijken of het kompleet is.
Na enkele minuten vertrekken we, groot licht erop, verstralers erbij schakelen en gaan, het eerste deel zal ongeveer 85km zijn en daarna is er een uur verplichte pauze.
Eerste deel is éénvoudig, 4,3 km ingetekende lijn volgen tot aan de Belgische grens, hierin zit maar één foefje die we direct opmerken. De controles langs de weg zijn voorzien van reflectoren, dus lekker goed zichtbaar.
Dan gaat het over in 13,8 km bol-pijl, eerst met afstanden, dan een aantal zonder afstanden, en daarbij trappen we al in de eerste val, bij één bol-pijl zit de bol niet beneden, maar links. in plaats van rechtdoor gaan we rechtsaf, en even later worden we middels een herstelopdracht (controle bordje naast de weg met een opdracht erbij) weer op het goede spoor gebracht.
Voor ons gevoel gaan we verder goed door de bol-pijl opdrachten, behalve bij één situatie waar de langste route op de bol-pijl wel heel ingewikkeld is, ook daar trappen we in. Ook hebben we één controle niet gezien.
Dan gaat de opdracht over in 20,8 km pijlen kortste en punten vrije route. Verloopt eigenlijk wel goed, maar achteraf hebben we wel een controle gemist. Bij deze opdracht moet je goed opletten want op weg naar een pijl moet je controles onderweg wel noteren, maar onderweg naar een punt niet (omdat die route vrij is).
Dan volgt er een stuk van 12,6 km ingetekende lijn met stukken blinde lijn (blinde lijn is getekende route zonder achterliggende kaart), ook hier verdwalen we gelukkig niet.
daarna nog 14,2 km grensbenadering, met als verrassing dat de grens rechts ligt, dit is bijna nooit het geval. Achteraf zien we dat we hier wel een paar fouten gemaakt hebben, zo zijn we over een fietspad en een voetgangersbrug gegaan, tenminste in de geconstrueerde route, onderweg kom je dan bij een HK (hier keren) uit waarna je moet herconstrueren. 2 fouten dus.
Laatste stukje is nog 12,1km ingetekende lijn tot aan de start/finish locatie, het is inmiddels flink beginnen te plenzen, en juist nu komen er een 3 tal zelfstempelaars achter elkaar waardoor ik telkens uit de auto mag om te stempelen. De Rubberplast op de ruiten doet goed zijn werk, ruiten blijven lekker schoon, ook na een paar diepe modderkuilen is één wisserbeweging voldoende voor perfect zicht terug te krijgen. Ook door dit laatste deel gaan we goed doorheen en we zijn uiteindelijk maar 5 minuten te laat binnen.
Binnen staat een heerlijk warm buffet klaar, daar genieten we van, en worden de instinkers en truukjes met de mede rallyers aan tafel besproken.
Na een uurtje rust mogen we aan deel 2 beginnen, als ik met de opdrachten naar buiten loop zie ik nog net de tussenstand hangen van deel 1, maar geen tijd om te kijken.
We beginnen met 14,5 km punten vrije route, dat schiet lekker op. Zeker omdat we het wedstrijdgebied goed kennen, kunnen we de snelste/gemakkelijkste routes naar de punten kiezen, en dat is meestal niet de op de kaart meest logische route. Bij elk punt is het wel even zoeken naar de controle, en hier komt de nieuwe super zaklamp dan ook goed van pas.
Daarna gaat het over in 30,2 km pijlen kortste route, altijd oppassen, want vlak na het laatste punt staat meestal een controle die je dan wel moet noteren.
Ander grap die ze vaak uit halen is dat aan het einde van een opdracht/kaart een zelfstempelaar komt, je neemt dan alle controles die op de kaart genoteerd hebt over op de officiële controle kaart en zet dan de stempel, vaak komt er dan nog één controle die je daarna kunt vergeten omdat je op de volgende opdracht/kaart bezig bent.
In dit deel zitten een aantal lastige herconstructies, die we niet allemaal goed gedaan hebben, ook blijkt dat één pijl gedeeltelijk niet over een kaartweg loopt waarbij je eigenlijk een lus had moeten maken om nog zoveel mogelijk van die gemiste pijl op te halen. Tsja dat zijn eigenlijk sportklasse dingetjes.
Dan de visgraat, gelukkig hadden we vorige week nog een oude visgraat opdracht geoefend, en dat hielp, feilloos de 14,3km visgraat opdracht gereden, maar helaas wel één controle gemist/niet gezien.
Na de visgraat kregen we 18,8 km baril (ingetekende lijn met baricades) tot aan de finish locatie, ook hier gaan we goed doorheen maar zien wederom een controle niet, deze zelfstempelaar stond links.
Nu waren we ruim op tijd terug, zodat we in totaal 5 minuten straftijd hebben opgelopen.
Snel de controle kaart inleveren en een blik op de tussenstand, Op de lijst staan we op plekje 10 met 8 fouten en 5 strafminuten, het verdict van deel 1. In onze klasse
Classic Tour zijn we met 26 equipes waarvan er 1 niet gestart is (De e21 320A van Rick en Maurice)
Tijd voor ene Karmeliet en een wijntje keuvelen we nog wat na en komt zo voor en na iedereen binnen.
Na een uurtje wordt de einduitslag opgehangen en blijkt dat we in deel 2 nog 4 fouten gemaakt hebben. Maar daarmee staan we wel op de 8e plaats, mede dankzij een goede ex aequo tijd van slechts 3 minuten, deze wordt tegen het einde van deel 1 ergens gemeten en is de afwijking ten opzichte van de ideale tijd.
We zijn er toch erg tevreden mee, zeker gezien de ervaren cracks die boven ons staan.
Oh ja, bedankt voor de tip Bjorn, de primatoers hebben hun werk gedaan.
Hornenacht 2018......laat maar komen, "niet voor watjes", maar wij zijn niet bang in het donker 
Geen foto's helaas, maar die komen nog wel.
Wel wel, en de Pastellblauer dan, tsja dat wordt een beetje saai, één mankementje heeft ze dit keer wel vertoond, de kachelaanjager begon een beetje irritant te piepen, waarna ik 'm maar op stand 0 gezet heb.
De oliepan bescherming voor heeft zijn diensten wederom bewezen en heeft een paar flinke klappen opgevangen, ja want er zat, zoals beloofd, veel onverhard in deze 160 km Hornenacht.
Ze staat afgetankt alweer klaar voor komend weekend, dan is de Moustache Classic aan de beurt.
Inmiddels zijn de voorbreidingen voor de Moustache Classic al in volle gang bij ons, deze belgische rally heeft namelijk heel andere reglementen, dit wordt de eerste rally die we niet voor de eerste keer gaan rijden, vorig jaar hebben we heel veel geleerd.
, we moesten niet opnieuw de op één na kortste route gaan maken, maar proberen met een herconstructie zo veel mogelijk van de oorspronkelijk geconstrueerde route alsnog op te pakken, tsja en dan maakte de keercontroles plots ook veel meer zin.
