E21 318i (ITB)

[Wilmo]

Ik heb geen idee... Als je me het zo zou vragen, dan zou ik stellen dat het rubber er niet uit kan, of in elk geval niet zodanig dat er daarna nog veel rubber is om er omgekeerd weer in te steken.

Ik wil eens een poging wagen om PU er omheen te gieten en dan wat meer dan nu rubber.

Het stuk cilindrisch voorbij de draad is te ver teruggeslepen:

[BertjeConti]

Hoe het rubber nu zit in je topmount klopt in ieder geval niet.

Zit er een veerschotel van de coilover onder die tegen de binnenste bus in de topmount af steunt, het lijkt erop dat het rubber naar boven gedrukt wordt. Foto lijkt erop dat dit zo is.
Dit is rubber echt bedoeld om alleen de demper vast te houden en niet het gewicht van de auto te dragen.

Het rubber kun je er overigens onbeschadigd uit drukken en weer inpersen (ervaring !)

Overigens tof hoor zo'n fiets avontuur.

[Wilmo]

Ik zal die messingring, zichtbaar links van de zwarte schijf, er eens tussenuit halen, misschien dat het dan wat minder uitgedrukt wordt.

[Jeroen]

Gave plekjes en plaatjes hoor! Dat moet een gedenkwaardige trip zijn geweest.

Vwb dat toplager, daar zou ik mij ook niet veilig bij voelen, zou idd kijken hoe ik 't met een ander rubber beter op kon sluiten, misschien een dikke rubber ring a la uitlaatrubber tussen toplager en carrosserie. Dat je de kracht iets meer verdeelt maar net ff minder geluid doorgeeft dan koud metaal op elkaar.

[uwbuurman]

Ik denk dat het rubber er op de kop in zit... lijkt alsof het van bovenaf is ingeperst, moet van onder aan de binnenzijde

[BertjeConti]

De afsluitring boven zit in ieder geval op zn kop. Die moet met de omgebogen lip naar boven wijzen.

[uwbuurman]

Klopt ook

[Wilmo]

Ik vind die ring zo logischer zitten.

Er werd een spacer bij de coilovers geleverd, zo zat het dus nu, met de oude top mount als voorbeeld:



Die spacer is er nu tussen uit, het aluminium van die schijf ligt nu direct aan op het rubber.



En nu stulpt het een stuk minder uit. Rubber zit er goed in overigens.




Al met al heel fijn dat én het gekrakkerdiekrakrak van achter weg is én het gekrakkerdiekrakrak dat van voor leek te komen bij een bocht naar links weg is.

[uwbuurman]

Mooi!! Zo hoort dat rubber inderdaad te zitten

[Jeroen]

+1! dikke goei zo!

[BertjeConti]

Je steunt met die veerschotel het gewicht nog steeds af op het rubberlager in de topmount, en dat moet niet zo. De veer moet op de buitenkant van de topmount afsteunen.
Ik zie ook dat het rubber in de topmount nog steeds naar boven gedrukt wordt, en dat de bovenste opsluitring er op zijn kop op ligt.
Maar als jij er er blij mee bent, prima hoor. Het levert verder geen gevaar op of zo.

[Jeroen]

Volgens mij is dat minimaal, gezien de afdruk van die coilover spacer in de topmount, zal weinig beweging in zitten zo en bereik je toch de belangrijkste reden voor dat rubber: geluidsisolatie.

Heb het altijd wat apart gevonden dat die bovenste ring de opstaande kant naar boven heeft, zoals het nu zit sluit je het rubber wat meer op. Misschien een veiligheidsdingetje om de boel gecentreerd dan wel bewegend te houden mocht het rubber scheuren ofzo? Geen idee.

[Wilmo]

Donderdag ben ik vroeg vertrokken om rond de thee in Chur te zijn om daarna meteen de Lenzerheide en Julierpas op te stormen. Alles ging lekker tot ik een uur mocht bakken in Beieren. Maar alles ging goed en zo kwam Zwitserland in beeld. Het weer was aan het omslaan en het waaide ontzettend hard. Het weer was slecht aan de zuidkant en aan de noordkant scheen de zon. Lenzerheide ging goed, Julier ook nog wel. Maar toen richting Bernina sloeg het wel om. Regen, regen, regen. Naar beneden vanaf de Bernina richting Livigno begon het ook wat naar benzine te ruiken. Maar je ruikt wel vaker iets in mijn auto. En toen ineens was het benzinemetertje wel erg veel verder teruggelopen dan redelijkerwijs normaal was. Dus stoppen bij een tankstationnetje. Kap open en het spoot eruit tegen het blok aan. Motor uit dus en zoeken. Mijn eerste gedachte was een slangetje. Dat was het niet. Toen de luchtbak er maar uit voor beter zicht. Het kwam eruit via het analoge metertje op de benzinedrukregelaar. Die eruit gehaald, metertje eraf gedraaid. Geen blinde stop voor 1/8 NPT bij me natuurlijk. Toen het metertje maar opengemaakt en daar zat de boosdoener… Een koperen pijpje was gebroken en liep het er allemaal uit. Toen het metertje maar helemaal kapot gemaakt en een schroef in de adapter gedraaid. Duimen op dat het dicht zou blijven.

De volgende dag door naar Passo di Foscagno en de Stelvio. Maar eerst even voorzichtig proeven of de schroef het zou houden. Dat ging goed… Toen de Stelvio. Stelvio vind ik vooral het onderste deel door het bos leuk en het droogde redelijk op. Maar bovenop… Man wat een hondenweer.



De Umbrail was dicht, dus aan de andere kant er weer af. Toen richting Oostenrijk om vanuit daar door het Ötztal naar de Timmelsjoch te rijden. Dat stuk was pure ellende met al het verkeer. En uiteindelijk vond ik de afdaling van de Timmelsjoch een stuk leuker, had dus eigenlijk wel vanaf Italië daarop willen rijden. Maargoed, de Jaufenpas lag me nog als bijzonder fijn in het geheugen en op het weer na, was dat ook een leuke. Inmiddels liep het tegen vijfen en ik was wel gaar. Ik had op een pas willen slapen, maar dat zat er niet in. Dus door naar Vals gereden en daar een camping opgezocht. Nog steeds geen berg gezien in de Alpen…

De volgende ochtend op weg naar het vierkantje in de Dolomieten. Gardena, Sella, Pordoi en de Campolongo. En dat is een ontzettend leuke weg door het dal. Werkzaamheden met stoplicht maken het ook leuk. Ik zag dat er een enorme camper in de rij stond en toen ik aan de beurt was om door te rijden, ben ik aan de kant gegaan om te wachten op het volgende groene licht. Weer twee motorrijders dachten sneller te zijn, ik riep nog ‘weiss wass man macht, weis wann man schneller ist’. Even later wilde de achterste niet aan de kant, de tweede koos eieren voor zijn geld. Wat was dat stukje gaaf. Verderop toch weer die camper met nog een auto ertussen. Op een moment was er een recht stukje, terugschakelen, het gaspedaal, vier klepjes openen zich gelijktijdig, de luchtstroom komt op gang, een gejank wordt door de luchtverzamelbak versterkt terwijl de toeren klimmen richting de 7000 omwentelingen. Ik stuur naar links en toen was daar door een kleine opening naar de berm een aanzicht van blauw met een spiegelei. Twee Carabinieri die de camper van de weg afhaalden. Inmiddels was ik ernaast en de schrik sloeg me om het hart. Zou er een achtervolging komen? Maar rustig doorgereden, in principe had ik niets fout gedaan. Het bleef rustig.

Toen de passen. Er liggen daar zoveel op zo’n klein oppervlak dat je elkaar wel tegen blijft komen. Een groep 911’s was ik al achteropgereden, maar ik ging een andere kant op. Op een andere plek was er nog een zootje met een Evo, wat BMW’s en weet ik wat nog meer. De passen rijg je daar aaneen, welke was nou welke?





In elk geval vond ik de kleintjes het leukst. Na deze vier stuks zou ik dezelfde weg weer terugrijden. En wie kom ik daar tegen op de terugweg? Twee breed grijnzende Carabinieri met een duimpje. Helden.

Dan op weg naar Staller Sattel. Het was nu echt mooi weer en een lekkere temperatuur. De pas aan de Italiaanse kant is eenrichtingsverkeer en gedurende 15 minuten na het halve uur staat het stoplicht op groen. Mijn aankomsttijd zou op het hele uur zijn. Doorrijden dus! Niet om het groene licht te halen, maar om als eerst bij het stoplicht te staan. Het was rustig dus op de gloeiende en zwenkende weg zat het gas er wel op. De plek langs het meer wat in 2014 nog super idyllisch was, was nu helemaal vertoerist. Ik ben er niet lang bij stil blijven staan en bij het stoplicht bleek ik nummer vier te zijn. Nummer een was een Italiaan die al een E21-lengte afstand had gehouden tot de stopstreep, na overleg een prima plekje voor mij dus. Het is krap daar, veel één en twee werk. En ik geloof dat mensen me hoorden aankomen, zoals ze stonden te gapen. In Oostenrijk is die pas pas echt een sprookje. Mooie glooiende weg op Lienz aan. Later in Lienz was er een rotonde met dezelfde groep 911’s, maar nu met nog veel meer. Ik eindigde dus gesandwiched in een rijtje van een miljoen of tien. Ik wil niet zeggen dat ze niet doorreden, maar als een E21 ze bij kan houden zonder grote gaten te trekken…

In het laatste dorpje voor de Grossglockner lag de snelheid zo laag en was er een parkeerplaats waar ik fatsoenlijk kon remmen. Ik heb de groep weer aan laten sluiten en ben er achteraan gegaan. De achterste gele deed erg interessant. Bij het tolstation sloeg bij mij de rook onder de auto uit, de E21 was dus wel aan het werk geweest. De 911’s bleven staan wachten dus ik de berg maar op, als eerste. Bij de werkzaamheden stond ik vooraan, in m’n nopjes dus. Maar toen kwam er een McLaren achter me staan. Maar geseind dat hij eerst mocht. Daarna kwamen de 911’s, hun dus ook maar voor laten gaan. Ze reden in een iets andere volgorde en de interessante gele reed als vier na laatste. ‘Vol gas’ omhoog, voor mij dan in elk geval, en dat ging best lekker. Om het gebrek aan koppel onder de 2000 toeren op te vangen bleek gewoon sneller door de haarspeldbocht soelaas te bieden. Maar toen de mist. Pfoa, niet normaal. En wat deed onze grootste held in z’n gele? Ja hoor, achter z’n rollator aan omhoog. Over de top heb ik de boel maar even stilgelegd. Ja het weer was slecht, maar ik moest in z’n één zo ongeveer naar onderen. Verder van die hele Hochalpenstraße niets meegemaakt. Wat dat betreft waren het veertig weggegooide euro’s.

Aan de noordkant was het weer wel aardig en toen slecht en toen heel slecht. Rivieren door de sporen op de weg. Het weer werd beter en toen. En toen. Een klik. Een stotter. En toen weer door. Even later nog eens. En nog eens. Hop, van de weg af, stilstaand nog drie keer en toen was het dood. De klik was van het brandstofrelais en die wordt door de injectiecomputer gestuurd. Mijn gedachte was meteen dat die zijn synchronisatie kwijt was vanwege de krukassensor. Een probleem dat leek op mijn problemen van vorig jaar. Gekeken of die sensor er nog zat en of er een spleet was. Niets bijzonders te zien, dus gestart en ik kon weer door. De overnachtingsplek was nog een kilometer of 15. Nog wel wat kliks gehad maar ik kon ergens slapen. De avond viel snel dus niets meer gedaan. Zondagochtend bleek de speling tussen krukassensor en tandenwiel 0.6mm te zijn die ik als 0.4 had ingesteld. Opnieuw ingesteld op 0.4 en vol goede moed aan de terugweg begonnen. Na een uur een hele serie kliks, dood. Bushalteplaats opgestuurd en eens bedacht wat en hoe. Mits stopt er een E39 met Pedro die meteen alle hulp aanbood. Ik moest in elk geval van die halteplaats af en hij hielp mee met duwen naar de andere kant. Nummers uitgewisseld en ik begon aan de diagnose. Laptop erbij en beginnen. Aarde? Goed. Online bij een oude post was een suggestie dat alle sensoren mesjogge gingen op het punt van de fout. Dat was bij mij ook zo, maar was het ei nou eerst of de kip? De MAF bleef stabiel dus ik vermoede dat het om een kip ging. Maar de aarde wel verlegd en gecontroleerd, maar geen soelaas wred geboden. Krukassensor losgehaald en schoongemaakt. Er zit een magneet aan en die trekt natuurlijk metaaldeeltjes aan. Ook geen resultaat. Stekker was ook schoon. Maar het vreemde was dat ik de fout niet in de loggings kon vangen. Ik denk dat de loggings die gedaan kunnen worden maar samples zijn en geen continue logging. Probeer dan zo’n willekeurig optredende fout maar te vinden. Uiteindelijk besloten om de sensor die de bouten van de aandrijfas telt en zo de snelheidsmeter aanstuurt, te demonteren. En op de plek van de krukas te hangen. Draadjes doorgeknipt en anders weer aan elkaar geknoopt. Lelijker kreeg ik het niet.



Starten en toen begon het wachten. Nul fouten. Even later, nog steeds nul fouten. Een meneer benaderde me of ik hulp nodig had, omdat ik met m’n kop onder de kap stond, had ik niets gehoord. Een gesprek en toen zag ik zijn E21 aan de andere kant van de weg!



Een lang gesprek verder, nog steeds nul fouten. Inmiddels waren er drie uur verstreken. Een half uur de auto laten lopen, nul fouten. Dus maar weer ingepakt en verder. Inmiddels was het hartstikke druk natuurlijk. Voor de ring van München al file en op de ring… Een half uur gewoon stil gestaan. Maar de auto hield zich. Ik zou het rustig aan doen, onbekend hoe goed de sensor zich zou houden. Rustig aan… De app liep mee voor de snelheid, ik had immers helemaal geen referentie van snelheid meer.


Waar in de ochtend Google meldde dat ik even voor 19u in Groningen zou zijn had ik voor mezelf al vrede gesloten met 20u. Na drie uur sleutelen en een uur file zou het dus wel laat worden. Uiteindelijk Achensee – Sappemeer in 13.5u gedaan. Waarvan de laatste 9.5u met 100km/u gemiddeld. Inclusief tanken, eten en die uur file. Rustig aan dus. Thuisgekomen swipe ik natuurlijk meteen die app weg, met alle statistiek, maar dit was nog een screenshot van vóór de A31. Rustig aan. Heus.





Hoe is de auto? Vlot en krachtig in z'n twee en drie. Maar wel pas vanaf 4000 toeren. Bij een haarspeld in z'n twee op 2000 toeren uitkomen is kansloos. Oplossing is om gewoon harder door die bocht te gaan. Wegligging is goed, communicatie van de voorwielen ook. Merk meteen als het wegdek anders is en er niet zoveel grip is. Herhaaldelijk naar de 7000 toeren dan wordt het allemaal wel heet. Maar heb verder geen alarmerende olietemperaturen gezien. Remmen zijn super. Geen een keer ook maar iets van fading of stinkerij gehad. Sper blijft een bijzondere ervaring waar ik aan moet wennen. Koeling is goed, vol gas omhoog dan stijgt de temperatuur en moet de ventilator er bij aan. Files en zon overleef ik goed. Dit was ook voor het eerst dat er boven de 2000m niets aan de hand was, hulde aan de luchtmassameter.

Maar zo'n trip heeft ook wel z'n uitwerkingen. Een sensor die niet stuk mag gaan, die stukgaat. Een benzinedrukregelaar die stuk gaat. Wat extra kraakjes. Het blijft oud en avontuurlijk. Maar 2500km in 4 dagen met deze stilstand en vooral na deze belasting, kon minder.

[Bram_Baur]

Leuk verslag, lijkt wel of ik erbij was.
Dynamisch geschreven én gereden.

[BertjeConti]

Klinkt als een leuk gepland uitje door de alpen met een beetje teveel @ut weer, waardoor wildkamperen er helaas niet in zat, en vele mooie uitzichten niet zichtbaar waren. Maargoed, met een beetje mac Gyveren heb je het wel weer gered, respect hoor !!

Mooi te weten dat de MAF oplossing goed werkt.