Eerst de crisis te boven komen met realistische plannen, en zeer belangrijk: een lange termijn visie en beleid waarin ondernemingen en consumenten weer met vertrouwen naar de toekomst durven kijken. Een bestendige gedragslijn dus, weten waar je de komende jaren aan toe bent en niet elke week weer een nieuwe paniekgreep in de kas. Met deze uitgangspunten moet er toch een leuk programma in elkaar te draaien zijn?
Overheidsfinanciën
Budgetstelsel
Huidige situatie: alle overheidsdiensten in de breedste zin des woords dus ook semi-overheid, gemeenten etc. vallen onder het huidige budgetstelsel. Uitgangspunt is dat als men aantoonbaar maakt dat men het verstrekte budget nodig heeft (dus: op maakt), men het daaropvolgende jaar eenzelfde budget krijgt. Dit leidt tot een zeer scheve situatie: diensten die zich de eerste 9-10 maanden redelijk weten te beheersen, maar aan het eind van het jaar helemaal los gaan omdat het budget op MOET. Ik heb dit zelf op meerdere plaatsen meegemaakt, krankzinnig maar het is ons geld dus het MOET op. Een volstrekt wereldvreemd en ondoelmatig stelsel dat gisteren al het museum in MOET.
Plan: het bestedingspatroon van de eerste 9 maanden van (bijv) 2013 is de basis. Niet meer te beïnvloeden en daarmee wordt waarschijnlijk al meer dan 75% van deze geldsmijterij aan de kant gezet. Die bestedingen gedeeld door 3 en dan maal vier om tot een jaarbudget te komen, doch dat jaarbudget minus 10%. En de jaren daarop ook telkens minus 10%. Men moet met een flinke financiële stok achter de deur kritisch gaan kijken naar de eigen doelmatigheid en back to basics. Dit bespaart gegarandeerd miljarden.
Reserveringen en beleggingen
Huidige situatie: momenteel is het zo dat elke overheidsdienst een fors bedrag aan reserveringen en beleggingen heeft, overal potjes 'voor je weet maar nooit' die in het beste geval worden ondergebracht bij Icesafe, maar eigenlijk vrijwel nooit benodigd zijn. Miljarden nutteloos opgepot binnen de overheid zelf en maar steeds geld bijlenen omdat we tekort komen? Onacceptabel.
Plan: reserveringen moeten worden goedgekeurd door de Algemene Rekenkamer en worden vervolgens centraal beheerd door het Ministerie van Financiën als schatkistbewaarder (en dus niet versnipperd over alle individuele diensten), andere beleggingen zijn niet toegestaan en vloeien terug in de staatskas. Als men in een noodsituatie komt kan bij het Ministerie een noodkrediet of aanvullende bijdrage worden aangevraagd. Op deze manier kan het financieringstekort met miljarden worden verlaagd.
Werkloosheid en uitkering
Huidige situatie: circa een miljoen werklozen. Een deel is naarstig op zoek naar een baan, een groot deel ligt in bed of klust zwart. Ondertussen halen we arbeidskrachten uit andere landen om werk te laten doen, zoals bijv plantsoenendienst, asperges steken of bollen pellen. Dus het werk is er en we laten onze eigen mensen betaald in bed liggen? Kan niet, punt.
Plan: werkloos worden betekent aan het werk. Voor max 70% van het laatst verdiende salaris gaat een werkzoekende gedurende 4 dagen per week aan het werk op een aan te wijzen plek. Sabotage betekent dat men direct terugvalt tot bijstandsniveau, met behoud van sollicitatieverplichting. Op deze wijze krijgt de Nederlandse economie wat terug in ruil voor de uitkering en omdat het niet altijd het leukste werk betreft gaat hier een impuls vanuit om actiever op zoek te gaan naar een meer passende baan. Waarom werkt men 4 dagen: dag 5 is om werk te zoeken: brieven schrijven en solliciteren. Uitkeringen voor werkloosheid en bijstand (maar ook toeslagen) dienen te worden herzien. Basis zal zijn om een periode van tijdelijke werkloosheid te kunnen overleven. Er bestaat alleen recht op uitkeringen en toeslagen als men in Nederland woont. Ingrijpend? Enorm, maar ook in de bestrijding van werkloosheid. Dusdanig dat er hiermee meer dan voldoende financiële ruimte zal komen om evengoed schrijnende gevallen en oudere werklozen te ontzien.
Zo! Het begin is er!
. Zin in meer sprookjes? Google het programma eens!
